24 Kasım 2018 için En Güzel Öğretmenler Günü Şiirleri

Geleceğimizin çiçekleri olan öğrencilerimizin hayatında çok önemli bir göreve sahip olan öğretmenlerimizin günü her yıl 'da sevinç ve coşku ile kutlanır. Öğrenciler öğretmenlerine şiirler okur, sevgilerini sunar. İşte biz de 24 Kasım 'ne özel 2, 4, 6 kıtalık öğretmenler günü şiirlerini biraraya getirdik.

24 KASIM 2018'E ÖZEL EN GÜZELŞİİRLERİ:

ÖĞRETMENİN ÖYKÜSÜ

Ben, köy öğretmeniyim,

Dağ başında bulutların altında.

Toprak kokar ellerim,

Pantolonumda çamur lekesi var.

Pis değil ki, vatan toprağı kokar,

Kars'tan Edirne'ye kadar.

Geceleri mum yakarım odamda,

Yarın dokuz Ekim,

Köyde bayram var.

On beş kız, yirmi erkek kaydettim.

Tüm anadolu'ya selamları var.

Henüz kara tahtam yok,

İlk harfleri tanelerle yazdırttım.

Aydınlık A'dan başlayacak

O. Köksal MEMİŞ

BAŞÖĞRETMEN

Atatürk benim,

Başöğretmenim,

Ne öğrendimse,

Ondan öğrendim.

Yenilikleri,

Hep o düşünmüş,

Milleti için,

Ağlamış, gülmüş.

Çocuk kalbimle,

İlk onu sevdim,

Atatürk benim,

Başöğretmenimdir.

Tarık ORHAN

ANA GİBİ, BABA GİBİ

Öğretmenim bilir misin

Seni nasıl sevdiğimi?

Sorsan bana nerde yerin

Gösteririm ben kalbimi

Ana değil, ana gibi;

Baba değil, baba gibi

Öğretmenim ben de sevgin

Can içinde bir can gibi…

Hüseyin DÜZBASAN

SEVGİLİ ÖĞRETMENİM

Sevgisinin sonu yok,

Kalbinin şefkati çok,

Gönlü büyük, gözü tok,

Sevgili öğretmenim.

Bilgisi ışık saçar,

Sözleri gönül açar,

Ruhum sevinçten uçar,

Sevgili öğretmenim.

Bekliyoruz yolunu,

Sardık sağla solunu,

Uzat bize kolunu

Sevgili öğretmenim.

Toplandık dizi, dizi,

Sev, okşa hepimizi,

Sensin okutan bizi,

Sevgili öğretmenim.

Doğru yol gösterirsin,

Okutur, eğitirsin,

Bize bilgi verirsin,

Sevgili öğretmenim.

Seni candan severiz,

Saygı duyar överiz,

Ellerinden öperiz,

Sevgili öğretmenim!..

Ali Osman ATAK

ÖĞRETMENİM

Bana neler öğretmiştin

Unutmadım öğretmenim

Ama gel gör yine adam

Olamadım öğretmenim

Ezberledim hep dersini

Yaşattılar hep tersini

Mutluluğun adresini

Bulamadım öğretmenim

İnsanlığın adı para

Bu hayatın tadı para

Ne gerek var kitaplara

Anlamadım öğretmenim

Hani doğru bükülmezdi

Hani haklı ezilmezdi

Hani dağlar yıkılmazdı

Yıkıldım öğretmenim

Defter başka, kalem başka

Yaşadığım alem başka

Şöyle güzel, gerçek aşka

Düşemedim öğretmenim

Saygı dedim anlayan yok

Vefa dedim tanıyan yok

Dostluğu da bir bilen yok

Göremedim öğretmenim

Her şey yerli yerinde mi

Bütün sırlar derinde mi

Suç bende mi, evrende mi

Bilemedim öğretmenim

Sakın gitmesin ağrına

Bir hevesim yok yarına

Utancımdan mezarına

Gelemedim öğretmenim

Affet beni öğretmenim

Ahmet Selçuk İLKAN

ÖĞRETMENİM

Güler yüzlü öğretmenim,

Bir tanesin, canım benim.

Masallarla bilmeceler,

Anlatırsın neler neler…

Kalemimi tutamazken

Kitabımı açamazken

Bir de baktım yazıyorum,

Sular gibi okuyorum.

Çalışıp iyi olmayı,

Koşup el ele vermeyi,

Bu güzel yurdu sevmeyi

Sen öğrettin öğretmenim.

Bizde pek çok emeğin var,

İçimizde çok yerin var

Yetiştirdin hepimizi,

Ver öpelim elinizi

Süleyman KARAGÖZ

BİRİCİK ÖĞRETMENİM

Öpmek istiyorum hep o şefkatli elleri.

Yerimde sayıyordum alıp geçtin ileri.

Bana hep sen öğrettin o güzel bilgileri.

Benim bilgi kaynağım, sevgili öğretmenim.

Hep okulda geçirsem günleri, geceleri,

Daha erken öğrensem harfleri, heceleri.

Sende saklı bulunan o güzel bilgileri,

Ben de almak isterim biricik öğretmenim.

İstemez oldum artık vefasız geceleri.

Hep sınıfımda olsam, okusam heceleri.

Atamın önerdiği olmam istenen yeri,

Bana sen hazırladın biricik öğretmenim.

Hakkı ÇEBİ

ÖĞRETMENİN ANDI

Ahdettim, yemin ettim dönmeyeceğim geri;

Gidiyorum yurdumun çok uzak diyarına.

Cehalet cinlerinin cirit oynayan yeri;

Şimdi beni bekliyor, bakıyor yollarıma.

Varacağım köyüme ziyamı saçmak için;

Bıkmadan, usanmadan bilgiyi yayacağım.

"Başı boş dolaşmalar, bu işsizlikler niçin,

Niçin çalışmıyoruz?" diye anlatacağım.

Okulumu açarak talebelerim ile;

Bol irfan vereceğim, ilme susamışlara.

Ama yılmayacağım, dökülsem de n'olacak?

Yılmazlardan ide var, bu yurt için başımda.

Bilgiyi kafalara perçinleyebilirsem;

Gelecek günlerimi mutlu görebilirim.

Yurdun evlâtlarını tüm okumuş görürsem,

İşte ruhum, o zaman rahat ölebilirim…

Mehmet AYDIN

ÖĞRETMENİME

Bilgi demetleri sun, yine bana,

Yine yalçın dağlar ötesinden gel.

Işık saç, erdem ver, sisli dünyama,

Yine altın çağlar ötesinden gel.

Aydınlığa giden sonsuz yollardan,

Tomurcuklar açan yeşil dallardan,

Bahçedeki taze, solmaz güllerden,

Baharlarla bağlar ötesinden gel.

Fecri müjdeleyen yıldızdan, aydan,

Uzat maviliği şeffaf saraydan

Buketler dererek bize uzaydan,

Göklerden al tuğlar ötesinden gel.

Milletime doğan şafaklarla şen,

Şehitler yatağı topraklarla sen,

Irkıma şen veren bayraklarla sen

Tarihler, otağlar ötesinden gel.

Süleyman ÖZBEK

SANATKAR

Al, işte boyalarım

Bir resim yap bana,

Kâğıdı kocaman olsun…

Bir manzara çiz Anadolu'dan

Şöyle güzel bir manzara

Seyrine doyum olmasın…

Dünyamı karartan

Kara bulutları çizme sakın!

Önce, güneşi yap

En üst köşeye;

Aydınlatıcı olsun,

Sıcaklık versin gönüllere…

Ön plânda

Bir çoban görünsün;

Yaslamış sırtını

Ulu bir çınar ağacına.

Kavalını da ver eline

Yanık yanık çalsın

Bizim türkülerden…

Çıngıraklı

Kınalı koyunları,

Kuzuları da yap tabi.

Gönüllerde sevgiyi yeşerten

Çimenleri de boya.

Sümbülleri, nergisleri de çiz

Körpe çocuklar misali…

Bir dere aksın yan taraftan

Beyaz köpüklü,

Suları serinletici olsun

Yeşertsin tohumları…

Sonra;

Uzaklarda görünen

Bir köy olsun,

Bizim köyümüz.

Evleri görünsün; kerpiçten.

Okulunu da çiz;

Bacası ak tüten…

Ve,

Bir yol çiz

Arkadaki dağların ta yücesine

Aydınlık olsun…

Eline sağlık öğretmenim,

Ne kadar da güzel oldu!..

Olmasaydı bu çizgiler,

Boş kâğıt neye yarardı!..

Ya ben;

Ya bendeki çizgilerin öğretmenim;

Bilginin,

Gerçeğin,

Sevginin

Solmayacak çizgileri.

Ya onlar olmasaydı,

Ben; manzarasız

Boş resim kâğıdı gibi

Bir hiç olurdum…

Devam et öğretmenim:

Tükenmesin hiç kalemin,

Tükenmesin nefesin.

Gönlümün ta derinliklerinde

Yücelerden yücesin…

Bir kâğıda,

Bir kendime bakıyorum.

Başkalarını bilmem ama,

Dünyanın en büyük sanatkârı

İnan sensin…

Hüseyin KULAKSIZ

TÜRK ÖĞRETMENİNE

Bazen ölüler yurdu korur,bazı da sağlar;

Göz nuru karışmazsa şahadet kanı ağlar,

Yoksulluğun ufkunda erirken bile mağrur,

Sensin o hazin nûr,O derin Nûr,O büyük nûr,

Hoşnutsun ,eğilmiş okuyorsun ,yazıyorsun;

Ey terli alın,ey Güneşin öptüğü insan.

Şöhret aramaz,şân aramaz,nâm aramazsın;

Cemiyetin omzunda da yokmuş kadar azsın;

İlmin sesi haykırmaz:İlim şarlatan olmaz.

Sessiz de seven yoksa vatanlar vatan olmaz.

Sen yurdunu,haykırmayarak gizli seversin,

Kalmışsa eğer,ömrümü Tanrı'm sana versin

MİTHAT CEMAL KUNTAY

DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİ

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum

Bütün çiçekleri getirin buraya,

Öğrencilerimi getirin, getirin buraya,

Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer

Bütün köy çocuklarını getirin buraya,

Son bir ders vereceğim onlara,

Son şarkımı söyleyeceğim,

Getirin, getirin… ve sonra öleceğim.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum

Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum.

Kaderleri bana benzeyen,

Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları,

Geniş ovalarda kaybolur kokuları…

Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri,

Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin görün beni,

Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum

Ben bir köy öğretmeniyim, bahçıvanım,

Ben bir bahçe suluyorum gönlümde,

Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden

Ne güller fışkırır çilelerinde,

Kandır, hayattır, emektir benim güllerim

Korkmadım, korkmuyorum ölümden,

Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum

En güzellerini saymadım çiçeklerin,

Çocukları, öğrencilerimi istiyorum

Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini,

Köy okullarında açan, gizli ve sessiz,

O bakımsız ama kokusu eşsiz çiçek.

Kimse bilmeyecek seni, beni kimse bilmeyecek

Seni, beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum

Okulun duvarı çöktü altında kaldım,

Ama ben dünya üstündeyim, toprakta.

Yaz kış bir şey söyleyen sonsuz toprakta,

Çile çektim, yalnız kaldım, ama yaşadım.

Yurdumun çiçeklenmesi için, daima yaşadım,

Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.

Şimdi sustum, örtün beni, yatırın buraya,

Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum

Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini,

Bacımın suladığı fesleğenleri,

Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini,

Avluların pembe entarili hatmisini,

Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın,

Aman Isparta güllerini de unutmayın,

Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum

Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum

Baharda Polatlı kırlarında açan,

Güz geldi mi Kop dağına göçen,

Yürükler yaylasında, Toroslar'da eğleşen,

Muş ovasından, Ağrı eteğinden,

Gücenmesin, bütün yurt bahçelerinden

Çiçek getirin, örtün beni,

Eğin türkülerinin içine gömün beni.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum

Ben mezarsız yaşamayı diliyorum,

Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum,

Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın,

Tarumar olmasın istiyorum, perişan olmasın,

Beni bilse bilse çiçekler bilir dostlarım,

Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim,

Çiçeklerde açar benim gizli arzularım.

Ceyhun Atuf KANSU

ÖĞRETMENİM ŞİİRİ

Güler yüzlü öğretmenim,

Bir tanesin, canım benim.

Masallarla bilmeceler,

Anlatırsın neler neler…

Kalemimi tutamazken

Kitabımı açamazken

Bir de baktım yazıyorum,

Sular gibi okuyorum.

Çalışıp iyi olmayı,

Koşup el ele vermeyi,

Bu güzel yurdu sevmeyi

Sen öğrettin öğretmenim.

Bizde pek çok emeğin var,

İçimizde çok yerin var

Yetiştirdin hepimizi,

Ver öpelim elinizi.

Süleyman KARAGÖZ