Ronnie kanunları

Ronnie O’Sullivan dün gece, ilk kez organize edilen Tur Şampiyonası’nı kazanarak yeniden dünya 1 numarası oldu. Ronnie’nin yeteneği ve kariyeri dikkate alındığında, bu o kadar da büyük bir mesele gibi görünmeyebilir ilk bakışta. Ancak gerçek pek öyle değil.

Ronnie klasmanda en son zirvede bulunduğunda takvimler 2010 yılının mayısını gösteriyordu. Tam 9 sene öncesini yani. Her ne kadar bir performans sporu olmasa da snooker’ın da yaştan ve zindelikten tamamen bağımsız olduğunu düşünmek elbette doğru değil. Kaldı ki, o zamana kadar gelen anlayışta 34 yaş bile sonbahar olarak görülüyordu bu oyunda. 43 yaşında yeniden 1 numara olmak ne demek, bunu da bu pencereden okumak gerekiyor.

İlaveten, bu hikayedeki 2010 tarihi aslında pek çok açıdan ironik. Zira o sene, snooker’ın halihazırdaki patronu Barry Hearn’ün göreve geldiği, daha samimi bir ifadeyle snooker’a dikte etmeye başladığı tarih. Bilindiği üzere, Hearn saltanatıyla birlikte yeşil çuhanın dünyasında köklü bir değişim oldu ve bu değişim hâlâ tam olarak sindirilmiş, benimsenmiş değil. Turnuva sayısının çoğaltılarak sıralama sisteminin değiştirilmesi, profesyonel oyuncu sayısının arttırılması ve elit oyunculara eski düzende verilen kapitülasyonların kaldırılması olarak basitleştirebileceğimiz revizyonun en çok vurduğu isimler, en başta Stephen Hendry, John Higgins, Mark Williams ve elbette Ronnie O’Sullivan gibi artık çok genç olmayan büyük şefler oldu hâliyle.

Sonuç olarak efsane isim Hendry 2012 yılında oyundan koptu. John Higgins son büyük işi olan dördüncü dünya şampiyonluğunu 2011’de kazandığından beri sürekli düşüşte ve emeklilik sinyalleri veriyor. Mark Williams 2011-2017 arası tek bir sıralama turnuvası dahi kazanamadı ve klasmanda bir ara 22 numaraya kadar düştü. Geçen sene mucize bir dünya şampiyonluğu kazanmış olsa da, Galli oyuncunun da birkaç sene öncesindeki emeklilik söylemleri herkesin malumu.

Ronnie’nin bu sistemden ne kadar dertli olduğunu söylemeye lüzum yok. Sosyal medyadaki her gönderisinde bu konuyu kendine has muzipliklerle çomaklamaya, kaşımaya devam ediyor. Bu ay Cebelitarık’taki sıralama turnuvası devam ederken Twitter’da “Orada oynayacağıma domuz ahırında uyurum.” yazması, başka lafa hacet bırakmıyor zaten. İşte Hearn ve Hearn kuralları ile bu kadar itilaf hâlinde olup, bu sistemin çarklarını sonuna kadar zorlayıp yine de 1 numara olmayı başarmak olayın bir başka dehşetengiz yönü. Hearn sisteminde turnuva oynadıkça sıralamada yukarı çıkıyorsunuz, tenisteki gibi bir sezonda katıldığınız turnuvalardan belli sayıdaki en iyileri seçilip klasmanınıza eklenmiyor. Yani her yere giden, her yerde oynayan oyuncular daha çok puan toplamak için avantaja sahip. Ronnie kendi prensiplerinden ödün vermeden, oynadığı turnuvaları kendi seçerek ve hatırı sayılır derecede az oynayarak zirveye döndü.

Bu şampiyonluk aynı zamanda Ronnie’yi, tüm zamanlar listesinde Hendry ile sıralama turnuvası kazanma sayısında kafa kafaya getirdi 36 ile. Son 10 yılda sıralama turnuvası sayısının çok arttığı ve bunun Ronnie’ye yaradığı savunulabilir. Bu kısmen doğru. Ancak artık diğer oyuncular da çok daha keskin ve eskiden var olan "büyük oyuncu-küçük oyuncu" ayrımı tam da bu sebeple çok azaldı. Steve Davis ve Stephen Hendry zamanında, bu isimlerle maç yapmadan evvel otelinden check-out yapan oyuncuların varlığından bahsedilir ve bu bir şehir efsanesi değildir. Artık 18 yaşındaki bir oyuncunun koskoca John Higgins’e ya da Mark Selby’ye kafa tuttuğunu her hafta izliyoruz. O aura’yı bu çağda, bu kadar fazla maçın oynandığı bir ortamda sürdürmek sadece Ronnie’nin muvaffak olduğu ve olabileceği bir şey.

Tur Şampiyonası finalinde Ronnie’ye kaybeden Neil Robertson’ın seremonide söylediği gibi; artık neredeyse her turnuvada kendi kariyeri ve snooker tarihi için bir kilometre taşına, bir referans noktasına imza atan bu büyük dehayı keyifle seyretmeye devam ediyoruz. 1000. yüzlük seri derken, 36. sıralama turnuvası şampiyonluğu derken akıllara gelen, Crucible’da gelecek altıncı dünya şampiyonluğu ve seneye de en büyük rekorun, Hendry’nin yedi dünya şampiyonluğu rekorunun egale edilmesi.

Verebileceğim naçizane tek bir tavsiye var. Ben olsam bu adamın aleyhine bahse girmezdim.