Zor Başladı, Güzel Bitti

Futbol ülkesi Brezilya, kendi adına, sportif anlamda hatırlamak bile istemeyeceği anılarla dolu bir Dünya Kupası'nı geride bıraktı.

Kupa öncesi tartışmalar, açılış günü bile süren inşaatlar, protestolar derken bir aylık futbol şöleni sona erdi.

Gerek doğası, gerek kültürel yapısıyla dünyanın en çok merak edilen ülkelerinden biri olan Brezilya'ya adımınızı attığınız an, futbolun bu toplum için önemi anlaşılıyor.

Hayatın her alanında her yerde, her saat futbol var. Hele ki Dünya Kupası böylesi futbol aşığı bir ülkede düzenleniyorsa.

Rio de Janeiro, Brezilya'nın en büyük, en çekici ve kozmopolit şehirlerinden biri. Plajları, eğlencesi ve kenar mahalleleriyle ilk andan itibaren insanı içine çeken bir şehir.

Ancak İletişim problemi çok ciddi bir sorun. Bu sorun hem telekomünikasyon hem de bire bir iletişimde geçerli. İnternet ve telefon alt yapısı nüfusu kaldırmıyor. Eyaletler arası bile arama yapmak çoğu zaman işkence. İnsanlarla iletişimde ortak dil olarak tanımlayabileceğimiz İngilizce'nin de hükmünün geçtiği pek söylenemez.

Avrupa'da altı ülke sınırından geçilebilecek mesafede, Brezilyalılar sadece bir eyalet değiştirdiği için başka bir dile ihtiyaç duymadıklarını söylüyor.

Ayrıca eğitimdeki sorunlar da bu iletişim zorluğunun başka bir nedeni.

Konuştuğumuz Brezilyalılar, ülkede sınıflar arası ayrımın çok katı oluğunu ve küçük bir kesim dışında kalan çoğunluğun yoksullukla boğuştuğunu söylüyor.

Futbol da bir çok insan için bu yoksulluktan kurtulabilmenin en önemli yolu.

Organizasyonun son iki haftasını takip etmek için geldiğim Rio'da o sırada Dünya Kupası coşkusuna ara verilmişti. Sokaklarda, insanlarda kupa heyecanı çok da fazla hissedilmiyordu.

Brezilya- Kolombiya arasındaki çeyrek final maçını bekliyormuş meğer tüm Rio. Maç günü kent sarı-yeşil renklere büründü. Binlerce Brezilyalı Copacabana'yı doldurdu.

Galibiyet zor da olsa geldiğinde Neymar'ın sakatlık üzüntüsü vardı. Günlerce konuşulan bu sakatlığın ve alternatif isimlerin ardından yarı final geldi çattı.

Brezilya endişeli ama umutluydu. Herkes, tarihin en ağır yenilgilerinden birinin geleceğinden habersiz plajda eğleniyordu.

Almanya'nın art arda gelen golleriyle umutlar bitti, tartışmalar başladı.

Bu yenilginin ardından Rio'da herkes formaları çıkardı. Üçüncülük maçını çok az sayıda Brezilyalı izledi.

Bu maçı da kaybeden ev sahibi ülke hem takıma hem de futbola sırtını döndü.

Akıllarda tek bir soru vardı: 'Ezeli rakip Arjantin, Maracana'da kupa kaldırabilecek miydi?'

Rio, final öncesi Arjantinli akınına uğramıştı. Brezilyalılar bu manzaradan pek hoşnut olmasa da ev sahipliğine leke sürdürmemek için ses çıkarmadı.

Final maçı geldiğinde, bütün Riolular Almanya'yı destekledi. Yeni şampiyon kupayı kaldırırken Copacabana'da Brezilyalılar'ın büyük sevinci vardı.

Onlar kazanamamıştı ama ezeli rakipleri de eli boş dönüyordu. Bu da onlara yeterdi.

Kupa organizasyonu, ilk anlardaki bazı aksaklıkların dışında seyircilerden gazetecilere ülkeye gelen herkesin beğenisini kazandı.

Organizasyon öncesi en büyük kaygılardan biri olan 'Güvenlik' sorunu da binlerce güvenlik görevlisiyle çözüldü ve sorun yaşanmadı.

Brezilya, seyircilerin  maçlara olan ilgisiyle de dikkat çekti.

Maç başına ortalama 54 bin izleyiciyle büyük bir başarıya ulaştı.

Brezilya kupayı alamadı belki ama FIFA yetkilileri başta olmak üzere herkesten tam not aldı.