Mancini'nin Maceraları

Rüya başlangıçın sözlük anlamıyla açtı maçı Galatasaray. Haftalardır eleştirilen ve eski formları için "Bir İlhan İrem vardı ne oldu ona?" muamelesi yapılan 2 oyuncusuyla hem de. Öyle ki Yekta- Ceyhun denemesinin ne anlam ifade ettiğini anlamaya fırsat bile olmayacağı anlamına geliyordu bu.

Yeri gelmişken söyleyelim, futbol takımlarındaki üstün bireysel yetenekleri olmayan oyuncular takımın seviyesinin yüksek olmasına muhtaçtırlar. Galatasaray tarihinde böyle çok oyuncu gelip geçti. Marcio'dan tutun Capone'ye, Mustafa Sarp'tan tutun Victoria'ya, Fleurquin'den girin Bülent Akın'a kadar. Bu oyuncular iyi bir sistemin içine oturtulduklarında ve bu sistemin iskeleti çalıştığında ya da takım oyuncuları tek bir vücut gibi hareket ettiğinde başarılı olabilirler. Bu yüzden Victoria gibi bir sol bek Lucescu Galatasarayı'nda kariyer zirvesi maçlar oynarken, Mustafa Sarp, Rijkaard Galatasaray'ın da BAM üçlüsünün Mazhar Alanson'u oldu, hep göz önündeydi, hep göze battı.

Aslan kısa kesti

Fatih Terim'in 1996-2000 takımının iskeleti, kumandanı ve askerleri o kadar iyiydi ki, ortalama bir forvet dahi sayılması tartışılacak Brezilyalı Marcio, sarı-kırmızılıların halen Kadıköy'de kazandığı son galibiyetin mimarı. Sasa Ilic, Eric Gerets'in her yönüyle skor yapmayı alışkanlık haline getirmiş ve 2 haftada bir şampiyonluk habercisi olan maçlar oynayan takımında ilk sezon öyle büyük işler yapmıştı ki kabul edelim, Hagi kramponları astığından beri Galatasaray'a gelmiş en iyi 10 numaraydı (kendisi 22 numara giyiyordu) Felipe, Lincoln, Sneijder, Culio ve diğerleri dahil...Ama ertesi sene takım çöktüğünde o da gidişe dur diyemedi. Ceyhun ve Yekta da, çok kötü oyuncular değiller, ama işler kötü giderken onlardan maçı çevirecek hareketler veya tüm takımdan ayrı iyi performans göstermesini bekleyenler bunu aklında tutmalı. Tabii tribünlerin sorduğu böyle oyuncuların bu hedeflerdeki takımların formasına layık olup olmadığı sorusu bir başka tartışma konusu, onu sonraya bırakalım.

Yarım porsiyon 3-5-2

Mancini'nin 3-3-2-2 olarak da gruplandırılabilecek bir 3-5-2 ile sahaya çıktığı mücadele İtalyan hocanın sezon arasına kadar diziliş arayışında olacağının göstergesi. Galatasaray tribünleri futbolcuların motivasyonsuz, kabullenmiş halinden memnun değil, ama en azından teknik direktörleri bir şeyleri arıyor. Tabii bu arayışın sonunda, How I Met Your Mother'ın annesini 9 sezon bekleyip sonunda anneyi görünce DVD setini yakan adam moduna dönmemesi gerekiyor işin. Salı günü Galatasaray bu sezonun telafisi olmayan maçlarının ilkine çıkıyor ve takımın bu 3-5-2'yi ilk 10 dakikasında 2 gol bulduğu bir maçta test ettiğini unutmayalım. Özellikle savunma göbeğindeki Ceyhun seçiminin takıma büyük bir değişiklik getireceğini düşünmüyorum. Top Galatasaray'ın ayağında iken takımın hücum sorunları savunmada atak başlatan oyuncu eksikliğinden çok rakip yarı alanın ortasındaki yaratıcılık eksikliğinden kaynaklanıyordu, dolayısıyla ciddi bir değişiklik beklememek lazım. Savunmada ise Galatasaray'ın iki formsuz oyuncunun arkasını toplayacak ayağına hakim bir oyuncudan ziyade iki istikrarlı stopere ihtiyacı var bana göre.

Duşların çekiciliği

Futbolda duygusallığa çok önem veren, motivasyonu yeteneğin ve düzenin önüne çıkaran bir adam değilim, ama Galatasaray'da özellikle yabancı futbolcuların oyundan çıktıktan sonra maçın sonunu beklemeden soyunma odasının yolunu tutması pek hoşuma gitmiyor. Emin olun, oradaki bütün oyuncular, başta üç değişiklik sonrası maça girmeyeceği kesin olan oyuncular da soğuk havada durmak yerine içeri girmeyi tercih edecektir, ama meslektaşlarına saygı başka bir şey. Galatasaray maçlarında bir de maç sonu "saha parasını vermeyen var mı arkadaşlar?" diye ortada dolaşan bir adam olsa tablo tamamlanacak.

Elazığspor bu yazıda neden yok. Çünkü sahada da yoktu. "Ligin sonunda olmayı haketmiyoruz" lafını kullanma hakları hiç yok. Hatta hafta içi Fenerbahçe'yi kupadan eleyen PTT 1. Lig sonuncusu Fethiyespor dahi onlardan daha fazla futbol kırıntıları serpmişti sahaya.