Ankara Töre Cinayetine Kurban Olmak İstemiyorum

Elazığ'IN Harput ilçesinde 5 çocuklu bir ailenin kızı olan 42 yaşındaki Leyla Gülgüzel, sevdiği gence verilmeyince 25 yaşındayken 73 yaşındaki bir erkekle para karşılığı zorla evlendirildiğini söyledi. Bu evliliğin 7 yıl sürdüğünü ve çocuğunun olmadığını belirten Gülgüzel, eşinin 80 yaşında beyin kanaması nedeniyle yaşamını kaybettiğini söyledi. Tekrar baba evine döndüğünü belirten Gülgüzel, bir süre sonra ailesi tarafından yine para karşılında daha önce evlilik yapan biriyle para karşılığında satılmaya çalışıldığını dile getirirken, "Daha önce gelinlik bile giyemedim, evlilikten nefret eder duruma geldim. Bu evliliğe karşı çıkınca, yapılan baskılara dayanamayıp, çareyi evden kaçmakta buldum. Töre cinayetine kurban olmak istemiyorum" dedi.

KADININ EVİ Mİ OLUR DEDİLER

Elazığ'dan bindiği bir otobüsle İzmir'e gittiğini belirten Leyla Gülgüzel, "Okuma yazma bilmediğim için bir süre parklarda yaşadım. Daha sonra birilerinin önerisiyle kadın sığınma evine yerleştirildim. Yaşadığım bu sığınma evinin bir hapishaneden farkı yoktu. Güçlü olan, güçsüzü eziyor. Böyle bir yerde çok zor şartlar altında yaşarken, büyük amcamın oğlu izimi sürüp, beni bulunca öldürürcesine dövdü. 'Töre gereği evden kaçan ve ailesine itaat etmeyen kadınların sonu ölümdür. Ancak bana ve ailene bankadan kredi çekersen, seni şimdilik affederim' dedi. Ben de öldürülmekten korktuğum için dediklerini yapmak zorunda kaldım. Kocam öldüğünde bir ev kalmıştı. Bu evi de yine amcalarım bazı kağıtlara parmak bastırarak 'kadının evi mi olur?' diye üzerlerine geçirdiler" dedi.

HASTANEDE VE PARKLARDA YATTIM

İşçi emeklisi olan ölen kocasından kalan 900 TL maaşı aldığını hatırlatan Leyla Gülgüzel, "Bu maaş karşılığı bankadan ailem için 23 bin TL, amcamın oğlu için de 5 bin TL kredi kullandırıldım. Paraları alan kumarcı amcamın oğlu beni bir süre serbest bıraktı. Öldürülme korkusu yaşadığım için, bu kez şehirlerarası bir otobüsle Ankara'ya kaçtım. Kredi kullandığım için aldığım maaştan ayda elime yaklaşık 200 TL kalıyordu. Bu para ile ne yapabilirdim ki?. 6 ay önce geldiğim Ankara'da önce Numune Hastanesi'nin Acil Servisi'nin içinde ve dışında kalmaya başladım. Param kalmadığında oradaki insanların yarım bıraktığı yiyeceklerle karnımı doyurmaya çalıştım. Daha sonra Kızılay Meydanı'ndaki Güven Park içinde kalmaya başladım. Üç gün bu parkta aç ve susuz kaldım. Açlığımı ve yerim olmadığını anlayan insanlar bana simit getirirken, karşılında benden faydalanmaya çalışıyorlardı. Daha sonra parkta seyyar satıcılık yapan bazı insanlar bana yardımcı olmaya çalıştılar. Bana parkta kuş yemi satmamı önerdiler. Şimdi burada kuş yemi satarak ayakta durmaya çalışıyorum. Bana sahip çıkan insanlar, Mamak ilçesine bağlı Kayaş Mahallesi'nde bir depo ayarladılar, şimdilik burada kalıyorum" diye konuştu.

KADIN OLMAK SUÇ MU?

Yaşadığı Elazığ'ın Harput ilçesinde birçok töre cinayetlerine şahit oluğunu dile getiren Leyla Gülgüzel, "Gözümün önünde bir kız arkadaşımı ailesi 'töre gereği' diyerek silahla öldürdüler. Daha sonra üzerindeki parmak izlerini silip, intihar etmiş gibi silahı kızın eline tutuşturdular. Doğu illerinde töre gereği kadının hiç bir hakkı yok. Para ile alınıp satılıyor. 'Kadın yanlış yaptı' diye törelere göre öldürülüyor. Bunlara devlet ve toplum önlemler almalı. Ben töre cinayeti yaşamamak için kadın olarak sokaklarda, güvenli olmayan yerlerde yaşamak zorunda kalıyorum. Kadın olmak suç mu? İzmir'de yaşadım, şimdi Ankara'da yaşıyorum. Buralarda kadınların özgürce yaşayıp, dolaştıklarını görüyorum. Devlet benim gibi töre cinayeti korkusu ile yaşayanlara önlem almalı. Benim haber konusu olmam aslında bir intihar. Ama, başka kadınlar töre cinayetine kurban gitmesinler diye sesimi duyurmak için bir eylem diyebilirim" diye konuştu.