Bergama'nın Ramazan Geleneği: "Zülbiye"

GÖRÜNTÜ DÖKÜMÜ :

Zülbiye'nin hazırlanmasından detaylar Bergama'nın ramazan geleneği: "zülbiye"

Şam'da askerlik yapan Bergamalı bir tatlıcının 1800'lü yıllarda getirdiği zülbiye tatlısı, ufak değişikliklerle günümüzde de devam eden ramazan geleneğine dönüştü

Bergama'da sadece ramazan ayında satışa sunulan tatlı, ilçeye gelen turistlerin de ilgisini çekiyor

ONUR CENGİZ - İzmir'in Bergama ilçesinde sadece ramazan aylarında satışa sunulan zülbiye tatlısı, bu yıl da iftar sofralarındaki yerini aldı.

İlçede ailesinin kuşaklardır sürdürdüğü helvacılık mesleğini devam ettiren Zeki Demeli, AA muhabirine yaptığı açıklamada, ramazan ayı için ürettikleri zülbiye tatlısının ilçede iftar sonrasında en fazla tercih edilen tatlılar arasında yer aldığını söyledi.

Özel hazırlanan hamurdan yapılan tatlının, aileleri tarafından ilçeye getirildiğini aktaran Demeli, dedesinin dedesi Mustafa Demeli'nin 1800'lü yılların sonunda Şam'da askerlik yaparken burada yapılan yerel bir tatlıyı çok beğendiğini anlattı.

Tatlının yapımını öğrenen Demeli'nin memleketine döndükten sonra tarifinde küçük değişiklikler yaparak bu tatlıyı ramazan ayında satışa sunduğunu dile getiren Demeli, zaman içinde tatlının bir ramazan geleneğine dönüştüğünü söyledi.

Demeli, "zülbiye" adı verilen tatlının ilçede "ramazan helvası" olarak da bilindiğine dikkati çekerek, bu ramazanda da tatlının yoğun ilgi gördüğünü ifade etti.

Günlük 150 kilo ürettiği tatlının kilogramını 14 liradan satışa sunulduğunu ve gün içinde tamamen tükendiğini anlatan Demeli, ilçe halkının yanı sıra çevre il ve ilçelerden de sipariş aldıklarını kaydetti.

Gün içinde tüketiliyor

Tatlının özelliği itibarıyla günlük olarak tüketilmesini tavsiye ettiklerini, sipariş tesliminin bir günü aşmasına rağmen uzak kentlerden ısrarlı siparişler aldıklarını anlatan Demeli, ilçeyi gezmeye gelen yerli ve yabancı turistlerin de tatlıya rağbet gösterdiğini bildirdi.

Zülbiye tatlısının yapımına sahur vaktinde başladıklarını anlatan Demeli, şöyle konuştu:

" Nişasta, un ve maya ile geceden hazırlanan hamur, sabaha kadar kabarması için kazanda bekletiliyor. Halka şeklinde biçim verilen hamurlar, sabahın erken saatlerinde de kızgın yağda kızartılıyor. Kızartma işlemi biten bu halkalar demir bir çubuğa geçirildikten hemen sonra 'havacıva' adı verilen bitkisel boyanın içine atılıyor. Kırmızı bir renge kavuşan tatlı daha sonra şerbet kazanına atılarak satışa sunuluyor."