Mayında İki Bacağını Kaybeden Vatandaştan Anlamlı Mesaj

PKK'nın 10 Haziran 1990'da Şırnak'ta düzenlediği ve 27 kişinin hayatını kaybettiği saldırıda sağ kurtulan ancak, daha sonra örgütün yerleştirdiği mayına basarak iki bacağını da kaybeden İbrahim Özbay, çözüm süreci için PKK ile helalleşmeye hazır olduğunu söyledi.

PKK'nın 10 Haziran 1990'da Şırnak'ta düzenlediği ve 27 kişinin hayatını kaybetmesine neden olan saldırıdan sağ kurtulan ama mayın patlaması sonucu iki bacağını da kaybeden Şırnak'ın Güçlükonak ilçesine bağlı Çevrimli köyü muhtarı İbrahim Özbay, büyük acılar çektiklerini ancak barış olması için PKK ile helalleşmeye hazır olduğunu ifade etti.

"O GÜNDEN BUGÜNE ÇOK ACI ÇEKTİK, ÇOK ZEVAL GÖRDÜK"

Güçlükonak Kaymakamı Halit Benek ile katliamın 24 yıl dönümünde Çevrimli köyü şehitliğini ziyaret eden Özbay, çözüm sürecine sonuna kadar destek verdiğini kaydetti. Özbay, şöyle konuştu:

"1990 yılında 10 Haziran'da köyümüzde katliam yapıldı. O katliamda 27 vatandaşımı şehit verdim ve 2 tane gazimiz oldu. O günden bu güne Çevrimli köyü olarak çok acı çektik, çok zeval gördük. Bizim amacımız dileğimiz bundan sonra başka insanların canının yanmaması. Başka analarımız ağlamasın. Başka insanımız ne askerimiz şehit olsun ne korucumuz şehit olsun, ne polisimiz şehit olsun ne de dağdaki insanlarımız ölsün. Onlarda aynı insanlarımız, onlarında anaları babaları var. Bizim isteğimiz bu ülkeye bir huzur bir barışın gelmesidir."

"BAKIYORUZ DA BAZI İNSANLAR ANKARA'DAN ÇOK GÜZEL KONUŞABİLİYOR"

"Bakıyoruz bazı insanlarımız Ankara'dan çok güzel konuşabiliyorlar. Maalesef ne onlar buraları görmüş ne acı çekmişler ama oradan koltuğunda oturup güzel anlatabiliyorlar. Bizim burada tek dileğimiz, bu ülke hepimizindir. Bir barışın gelmesi, bir huzurun gelmesi, analarımız ağlamasın, biz barış için varız. Bu barışı Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olarak kaçırmayalım. Türk'ü ile Kürt'ü ile Arap'ı ile bu ülkede yaşayalım. Hepimiz kardeşiz. Eğer bu barış süreci bozulursa hepimiz zarar görürüz. Hepimiz bir gemi içindeyiz. Bu gemi batarsa hepimiz zarar görürüz. Tek dileğimiz biz bu kadar köy olarak şehir vermişiz. Bu kadar insanlarımız gitmiş, bu kadar acı çekmişiz, başka insanlarımız acı çekmesin. Ben 30 tane insanımı ağabeyimi, ablamı, eniştelerimi, yeğenimi, akrabalarımı kaybetmişim. Kendim de iki bacağımı, hayatımı, yaşamımı kaybetmişim. Ben bugün barış olsun diye herkesi affediyorum. Affetmeye de hazırım. Yeter ki ben acı çekmiş bir insan olarak elbet bunu affedebiliyorsam, herkesin affetmesi lazım."