Hayatı Seyyar Geçti

Diyarbakır'ın Dicle İlçesine bağlı köyde ikamet eden ve 90'lı yıllardaki köy yakmaları ve köy korucularının baskılarından köylerini terk ederek kente göç eden Hacı Yılmaz, 20 yıldır seyyar satıcılık yaparak ailesinin geçimini sağlıyor.

Her sabah gittiği Sebze ve Meyve Hali'nden aldığı sebze veya meyvelerini seyyar tablasına itina ile yerleştiren Yılmaz, ürünlerini satmak için kentin dört bir tarafını cadde cadde ve sokak sokak geziyor. Seyyar satıcılıkta aradan geçen 20 yılda 4 çocuk büyütüp evlendirdiğini ifade eden Hacı Yılmaz, yaşlanmasına rağmen, mecburiyetten dolayı seyyar satıcılıktan kopamadığını dile getiriyor.

Kentte Ekmek Aslanın Ağzında

Çiftçilikle başladığı çalışma hayatında, 20 senedir cadde cadde sokak sokak seyyar tablasıyla gezerek geçim mücadelesi verdiğini anlatan Yılmaz, yakılmadan önce köydeki küçük arazileri ve üç beş hayvanıyla mutlu olduğunu şehirde yaşamanın ise çok zor olduğunu belirterek, "Köyde öyle veya böyle karnımız tok ve pek ihtiyacımız yoktu durumumuz iyiydi. Ancak yakılınca mecburen kente göç etmek zorunda kaldım. Şehir hayatı köy hayatına benzemiyor. Köyde rahatlık var ama şehirde öyle değil ekmek aslanın ağzında bizde almak için savaşıyoruz. 20 yıldır sokaklarda sebze, meyve satıyorum. 18 yıl kiracı kaldım ve daha geçen yıl zar zor bir ev satın aldım. Evi almak için hemen hemen bütün akrabalarımdan borç aldım. Şimdi o borçları bitirmek için var gücümle çalışıyorum. İnşallah sağlığımdan olmaz isem borcumu da bitiririm" dedi.

"Elim Ayağım Tuttuğu Müddetçe Çalışacağım"

Yaşam mücadelesi ve geçim mücadelesinin eli ayağı tuttuğu müddetçe sürdürmekte kararlı olan Hacı Yılmaz, "Ben çalışmaktan hiç usanmadım. Hayat mücadeledir. 4 çocuğu evlendirdim. 4 çocuğum var ve torunlarım var. Elektrik, su, yemek, ekmek, evin borçları var. İnşallah sağlığımdan olmaz isem elim, ayağım tuttuğu vakte kadar çalışacağım. Günde ortalama 25-30 TL kazanıyoruz. Yaz kış demeden hep çalışıyoruz. Çalışmadığımız günler aç kalıyoruz" diye konuştu.