Tarım işçilerinin "ekmek" mücadelesi

Türkiye'nin dört bir yanındaki tarla ve bahçelerde üretilen sebze ve meyvelerin insanlara ulaştırılmasını sağlayan tarım işçileri, hayatlarının büyük bölümünü gurbette çalışarak geçiriyor.

Ailelerine bakabilmek için yaşadıkları topraklardan yüzlerce kilometre uzaklıktaki bölgelere çalışmaya giden işçiler, tarlalarda çapa yapıp, ağaçlardan meyve toplayarak üretim sürecinin en zorlu dönemlerinde görev alıyorlar.

Diyarbakır'ın Bağlar ilçesinden Muş'a gelen tarım işçileri de hasadına başlanan patates tarlalarında yoğun mesai harcıyor.

Günün ilk ışıklarıyla tarlanın yolunu tutan işçiler, akşam saatlerine kadar patates toplayarak ekmek parası için mücadele ediyor.

"Aylarca ailemizi göremiyoruz"

İşçilerden Süleyman Duba, AA muhabirine, akrabalardan oluşan 27 kişilik grupla Diyarbakır'dan Muş'a çalışmaya geldiklerini söyledi.

Muş'taki işlerini bitirdikten sonra Çukurova bölgesine giderek portakal bahçelerinde çalışmaya başlayacaklarını belirten Duba, şöyle konuştu:

"Kışın iş olmadığı için evimize dönüyoruz. İlk baharın başlamasıyla hasadı veya ekimi gerçekleştirilecek ürünler için tarlalarda çalışmaya başlıyoruz. Yazın da karpuz ve fındık işlerinde çalışıyoruz. Ekmek parası kazanmak için sürekli gurbette çalıştığımızdan dolayı bazen annemizi, babamızı ve çocuklarımızı aylarca göremiyoruz. Çalışmaya mecburuz."

İşçilerden Sevda Duba ise yıllardır tarlalarda çalışarak aile bütçesine katkı sunduğunu aktardı.

Patates toplamak için 15 gün önce Muş'a geldiğini anlatan Duba, "Burada 20 günlük işimiz var. Buradan kazandığımız parayla geçiniyoruz. Fındık, pamuk gibi her işe koşuyoruz. Zor ama çalışmak zorundayız. Günlük 120-130 lira kazanıyoruz." ifadelerini kullandı.

Dilan Duba da her hasat döneminde farklı bölgelere gittiklerini dile getirerek, "Burada işimiz bittikten sonra başka illere gidiyoruz. Bu yüzden ailemizi çok özlüyoruz. 9'u kız 10 kardeşiz. Tarlalarda aldığımız parayla ailemizi geçindiriyoruz." diye konuştu.