ÖNCELİKLE HOCAM KİTABINIZIN DA İSMİ OLAN ŞU SORUDAN BAŞLAYALIM: "NEDEN MAZERET YOK?"
Milletçe mucit yanımız, en çok mazeret üretirken ortaya çıktığı için "Mazeret Yok!" diyoruz. İlhamını Hz. Ali'nin "Mazeret, insanın kendisine söylediği en büyük yalandır." sözünden alan "Mazeret Yok!" kitabı, öncelikle düşünce tembeli toplumlarda klişelerin, sloganların, beylik sözlerin düşüncenin yerini alıp slogan, afiş, pankart, miting kelimeleriyle sınırlı düşünce kırıntılarının felsefe sayıldığı bir kültür ortamına estetik bir uyarıdır.
KİTAPTA İLETİŞİM KONUSU DİKKATİMİ ÇEKTİ. İLETİŞİM BOZUKLUĞUNDAN SÖZ EDİYORSUNUZ. İLETİŞİM BOZUKLUKLARI NELERDİR? BU BOZUKLUKLARDAN NASIL KURTULABİLİRİZ?
Kitabımıza epigraf olarak aldığımız Murathan Mungan'ın bir itirazı var: "Sokağa çıktığınızda etrafınıza şöyle tarafsız gözlerle bir bakın ve elinizi yüreğinize koyarak söyleyin: 'Cep telefonunu bulanlar Türkleri tanısalardı, buldukları bu mereti ortaya çıkarırlar mıydı?" Sanırım, iletişim bozuklukları öncelikle buradan başlıyor. Cep telefonunun kullanmayı bilmeyen bir toplum, iletişim bozukluğu sorunun hiçbir zaman çözemez.
KİTAPTA ÇOK ÇARPICI KONULAR VAR. BUNLARDA BİRİSİ DE AHLAK İLE İLGİLİ TESPİTLERİNİZ. AHLAK NEDİR? AHLAKA İHTİYACI OLMAYAN KİMLER?
"Ahlaka kimin ihtiyacı yoktur?" diye bir soru sorulsa nasıl cevap verirdiniz? Böyle bir soruyu mantıksız mı bulurdunuz? Peki, şu sözü nasıl değerlendirirsiniz: "İnsanlar bir dine sahip olduğu için ahlaka ihtiyaçları yokmuş gibi davranıyorlar."
Bu sözü daha da genişletebilirsiniz: "İnsanlar bir dine sahip oldukları için hakikati aramaya, cenneti kazanmaya, erdemli bir insan olmaya, düne göre daha da mükemmel bir insan olmak için uğraşmaya ihtiyacı yokmuş gibi davranıyorlar."
Hatta bırakın bir dini, bir tarikata, bir cemaate, bir gruba mensup olmakla kendilerini garantide zannediyorlar. Halbuki asıl tehlike sahip olmakla başlıyor.
Gelmiş geçmiş bütün günahları affedilmesine rağmen günde yetmiş defa tövbe eden, geceleri, gözyaşları içinde Allah'a niyaz eden, her an Allah'ın mağfiret ve affını temenni eden, "Amelleri kendisini geriye bırakanı nesebi ileri götürmez," diyen, Hz. Aişe, "Cennete girmek için sen de mi Allah'ın lütfuna muhtaçsın?" diye sorduğunda "Evet ya Aişe, Allah'ın bağışı olmadıkça kimse oraya giremeyecek!" cevabını veren Allah'ın son Peygamberi bile kendisini Allah'ın ihsanına muhtaç görüyorken bizlere ne oluyor da bu kadar kendimizden emin olabiliyoruz?
BİZİ GELECEĞİMİZDEN BU KADAR EMİN OLMAYA İTEN NEDİR?
Hakkın bizde olduğunu, dolayısıyla hakikate sahip olanların hakikat adına konuşmaya da yetkili olduğunu zannetmemize sebep olan nedir?
İnsanların ahlakını, eylemlerini, davranışlarını, kararlarını pervasızca sorgulayıp kendi eylemlerimizi hiçbir sorguya tabi tutmaksızın bol keseden ahkâm kesmemizin nedeni nedir?
Sahip olduğumuz inanç grubu mu, güya Allah için yaptığımızı iddia ettiğimiz amellerimiz mi?
Peygamberin sözünden anlıyoruz ki onun yaşadığı ahlak, ahlakın zirvesidir. Ona inanan her mümin bu ahlakın inceliklerini keşfetmeli ve hayatının şiarı edinmelidir. Bırakın bir mezhebe, bir cemaate, bir tarikata mensup olmayı, bir dine mensup olmak bile bizi kurtaramaz. Yani, benim filanca inanca şahadetim beni kurtarmayacaktır, tersine, o inancın bana şahadeti beni kurtaracaktır.
İnandığı dinin hakikatini kendi ihtirasının mezesi yapan insanlar bir gün adl-i ilahi karşısında tam da cehennemin mezesi olacaktır.
İnancını ihtiraslarının kalkanı yapanları Allah eninde sonunda kalkansız bırakacak ve öte dünyaya gerek kalmaksızın bu dünyada rezil olmanın sefaletini yaşayacaktır.
Hepimizin, hava gibi, su gibi ahlaka ihtiyacı var. Bu ahlakı nerden edineceğiz? Az evvel söylediğimiz gibi, Peygamber tam da aranan ahlakı tamamlamak için gönderilmiş bir tamamlayıcıdır.
KİTAPTA ALTINI ÇİZDİĞİMİZ BİRÇOK CÜMLE VAR. ÖRNEĞİN ŞU CÜMLE ÇOK ÖNEMLİ: "BİRBİRİMİZİ SEVMEDİKÇE, BİRBİRİMİZİ BİLMEDİKÇE İNSANLARI KAYBEDECEĞİZ." NEDEN SEVGİ BU KADAR ÖNEMLİ? KİTABINIZDA SEVGİ KONUSUYLA İLGİLİ OLARAK VERMEK İSTEDİĞİNİZ ANA MESAJ NEDİR?
Birbirimizi sevdikçe, birbirimizi bildikçe, bize hayatın önünde bir bayrak gibi koşmak sunulacak.
Dilleri bağlanmış, duyu sistemi iflas etmiş bir ülkeye yeniden doğrulmayı öğretecek bilinç bizim yüreklerimizde yeşerecek.
Evrensel- global nutuklara artık ihtiyacımız olmayacak. "Birazdan Gün Doğacak" diyen Erdem Bayazıt'la beton duvarlara arasında çiçekler açacak; "Günler Geçer" diyen Turgut Uyar'la incirler kayayı delecek.
Birbirimizi sevdikçe, birbirimizi bildikçe, bir dağ menekşesi yeryüzünü nasıl selamlıyorsa, umudu ve var oluşumuzu öyle selamlayacağız.
Birbirlerinin güneşi olup ısıtmak, yağmuru olup serinletmek bizim alnımıza yazılmış bir yazgıdır. Bunu bilmedikçe ne anlamımız olur ki yaşadığımız dünyada…
OKUMA BENİM DE ÜZERİNDE ODAKLANDIĞIM ÖNEMLİ BİR KAVRAM. ZİRA OKUMADIĞIMIZ İÇİN HER ÖNÜNE ÇIKAN CANIMIZA OKUYOR. OKUMA İLE İLGİLİ NELER SÖYLEMEK İSTERİNİZ?
AYRICA TAVSİYE EDECEĞİNİZ KİTAPLAR HANGİLERİ?
Kitabımızda da belirttiğimiz gibi sorun biraz da 'kitapsız toplum'da…
Kitapsız toplum naslara ve kültürel normlara bağlı kalmayan, içgüdülerinin emrinde hareket eden, vizyonun meftunu olan, aktüelin bulanık ırmağında gelişigüzel akan toplumdur.
Kitapsız toplum bütün müessese ve birimlerinden etik ve estetik kaygıyı kovan, kimliksiz, halk dalkavukluğu yapan insanları iş başına getiren, entelektüelini küçümseyen ve onu sefalete terk eden toplumdur.
Kitapsız toplum egoyu, nefs putunu hareket ve davranışının ekseni, değişmez dinamiği addeden toplumdur.
Kitapsız toplum görüntünün çekim alanına mıhlanıp kalan, maverai endişelerden bağımsız, günübirlik yaşama hevesine kapılan ve var oluşun asıl misyonunu unutup arzularına sınır çizmeden yaşayan toplumdur.
Kitapsız toplum her türlü dünyevi ve semavi yasadan, müeyyideden, üsluplu yaşama tarzından, bütün kültür kaygılarından kopuk bir hayatı yücelten toplumdur.
Kitapsız toplum kıymet ölçüleri, moral değerleri, töresi, geleneği ve kökleri ile ilişiğini kesen, milli ve manevi hafızasını kaybeden, Cengiz Aytmatov'un söyleyişiyle 'mankutlaşan' toplumdur.
Kitapsız toplum insan oluşun büyük davasını kavrayamamış, hayatla ölüm arasında uzlaşma sağlayamamış toplumdur.
Kitapsız toplum kendi kaderini başkalarının insafına terk eden dünsüz ve yarınsız toplumdur.
CEMİL MERİÇ, ÖNEMLİ BİR DÜŞÜNÜR. NEDEN HEPİMİZİN CEMİL MERİÇ'E BORCU VAR?
En güzel eserlerini gözlerini kaybettikten sonra yazmıştır. Yazmış ve yalnız kalmıştır.
Kendi semasının tek yıldızı olmayı başarabilen Cemil Meriç, düşünmeyi 'meslek', düşünmeyi 'mektep' edindiği körler ülkesinde gökkuşağı renkleriyle konuştuğu, 'görmeyene görücü' olduğu için yalnızdır.
Aklı Avrupa'ya tutkun, gönlü Asya'ya vurgun, fikriyle Avrupalı, ruhuyla Asyalı kalan bir Avrasyalı olduğu, "kıt'aları ipek bir kumaş gibi kesip içen" bir imparatorluğun varisi olarak muhteşem bir maziyi muhteşem bir istikbale kelimelerden, sevgiden bir köprüyle bağlamak istediği için yalnızdır.
Yani Cemil Meriç aslında dünya özürlüler tarihi açısından da bir kahramandır. Ona bu açıdan ayrıca teşekkürlerimizi bildirmek mecburiyetindeyiz. Bu olumsuz ayrıcalığı olumlayarak, kendisinin içinde, zihninde, gönlünde yaratmaya mecbur olduğu aydınlığı önce kendi içinde inşa etti, sonra bizlerle paylaştı Cemil Meriç."
İNSAN YETİŞTİRMEYLE İLGİLİ TAVSİYELERİNİZ NELERDİR?
Devleti ile, aileleri ile, eğitimi ile ve çevresi ile bütüncül bir anlayışla insana odaklanmak..
Önerim budur.
KİTAPLA İLGİLİ OLUMLU VEYA OLUMSUZ GERİ DÖNÜŞÜMLER ALIYOR MUSUNUZ?
Mutlaka… Herkesin alkışladığı biri kendisinden şüphe duymalı… Ancak gerekçesiz beğeniler ya da eleştiriler bana pek de bir şey söylemiyor.
Öncelikle kulak vermem gerekenlerin, işaret noktası bildiğim insanların, kendime seçtiğim okurların görüşleri benim için çok şey ifade ediyor. Değerlendirme ölçütlerini dikkate aldığımkişilerden kitabı beğendiğini söyleyenlerin sayısı oldukça fazla…
SON OLARAK MAZERET YOK?" KİTABIYLA İLGİLİ NELER SÖYLEMEK İSTERSİNİZ?
Ben hep olumsuz cümlelerin kullanıldığı bir atmosferde umuda destek vermek için "Mazeret Yok!" diyorum.
Bu kitap, umudu ve insanı besliyor.
Son Dakika › Güncel › Dr. Şaban Kızıldağ: 'Bu Kitap, Umudu ve İnsanı Besliyor' - Son Dakika
Sizin düşünceleriniz neler ?