260 milyonun umudu

Lalu Muhammad Zohri, 2000 yılında Endonezya’nın Lombok kentine bağlı Pemenang köyünde dünyaya geldi. Annesini ve babasını erken yaşta kaybeden ve yoksullukla boğuşan Zohri, atletizme odaklandı. Geçtiğimiz yıl Finlandiya’nın Tampere kentinde düzenlenen Dünya Gençler Atletizm Şampiyonası’nda erkekler 100 metrede altın madalyanın sahibi oldu. Bu aynı zamanda ülkesinin şampiyona tarihindeki ilk madalyasıydı.

21-24 Nisan tarihleri arasında Katar’ın başkenti Doha’da düzenlenen 23’üncü Asya Atletizm Şampiyonası’nda erkekler 100 metrede üst üste iki Endonezya rekoru kırarak gümüş madalya kazanan Lalu Muhammad Zohri ve antrenörü Eni Nuraini ile Doha’da konuşma şansı bulduk.

Atletizme ne zaman ve nasıl başladın? Atletizme başladığında çevrendeki koşullar nasıldı?

Atletizme 15 yaşında odaklandım. Lombok şehrinde bir antrenör tarafından keşfedildim. İsmi Rosida’ydı. Rosida, beni önce yerel yarışmalara götürdü. 100 ve 200 metre ana branşımdı. Bölge şampiyonasının ardından beni Lombok’ta bir okula gönderdiler ve antrenmanlarıma orada devam ettim.

Aileni erken yaşta kaybettiğini öğrendik. Bu durum seni nasıl etkiledi?

Annemi ilkokuldayken kaybettim. Babamı kaybettiğim sırada Lombok’ta yarışmadaydım. Yarışmanın ardından arkadaşlarımla gezmeye gitmiştim. Eve döndüğümde tüm yakınlarımızın bize gelmiş olduğunu gördüm ve babamın öldüğünü o zaman öğrendim.

(Antrenörüne) Lalu’yu keşfetme sürecinizi bizimle paylaşır mısınız?

Papua şehrinde düzenlenen okullararası ulusal şampiyonada Lalu’yu keşfettim. Onu ilk gördüğümde yaşına göre oldukça hızlı ve yetenekli olduğunu fark ettim. Daha sonra Lalu’yu Jakarta’daki milli takım kampına götürdüm.

İlişkiniz nasıl? Genç yaş gruplarında başarılı olan birçok atletin ilerleyen zamanlarda antrenör değiştirip yurtdışına gittiğini gördük. Lalu için böyle bir durum söz konusu mu?

Koçumla devam edeceğim. Beni bu noktaya o taşıdı. Her şeyi bana o öğretti.

(Antrenörüne) Atletizmde kadın koçların sayısı oldukça az. Antrenörlük hayatınızda herhangi bir zorlukla karşılaştınız mı?

Benim için çok büyük bir zorluk olmadı. Çünkü kızım büyüdükten sonra antrenörlüğe başladım. Bu sayede ailemden ayrı olmak benim için sorun yaratmadı.

Geçtiğimiz yıl Tampere’deki Dünya Gençler Şampiyonası’nda aldığın altın madalya, Endonezya’nın bugüne kadar atletizmdeki en büyük başarısı oldu. Ülkende gördüğün desteği anlatır mısın?

Kazandığım madalyadan sonra özellikle Endonezya hükümetinden çok büyük destek aldım. Bana maddi katkıda da bulundular.

Eylülde yine Doha’da Dünya Atletizm Şampiyonası var. Beklentilerin neler? Bayrak takımı olarak hedefiniz nedir?

Dünya Şampiyonası’nda daha formda olmayı ümit ediyorum. Bayrak takımında herkes birbirine destek veriyor. Oldukça iyi bir takımız. Takım olarak 2020 Tokyo Olimpiyatları'na katılmak istiyoruz.

(Antrenörüne) Lalu’nun performansı hakkında ne düşünüyorsunuz? Sizce kendini ne kadar yukarıya çekebilir?

Lalu çok yetenekli ve ona çok güveniyorum. Büyük şampiyonalarda final koşup 100 metrede 10 saniyenin altına ineceğine inanıyorum.

(Antrenörüne) Lalu’yla 200 metreye de odaklanacak mısınız? Dünya Şampiyonası’nda Lalu’yu 200 metrede de izleyecek miyiz?

Dünya Şampiyonası’nda tek hedefimiz 100 metre. Ancak gelecekte 200 metreye de odaklanacağız.