Nerede Yürek Sarsan O Şiirler

-Necdet Karasevda*

Sezai Karakoç yıllar önce Çeçenistan ve Bosna savaşları sırasındaki bir konuşmasında “Henüz Çeçenistan ve Bosna şiiri yazılmadı!” demişti. Bugün Ortadoğu’da devrimlerle darbeler iç içe geçerken, kan ve gözyaşı sel olup akarken, duygu ve şuur efendileri olan şairler, çağının tanığı olması gereken şairler -birkaç cılız ses dışında- neden suskun? Oysa gerçekte bir şairin aşk şiiri toplumda karşılık bulurken, bazen bir şiir bir devrim yaratırken, bugün neden, bunca trajik olayların yaşandığı günümüzde insanları sarsacak şiirler yazılmıyor? Şiirler, neden sarsamıyor yürekleri artık? Bu durum, kendiyle meşgul olan, kendisiyle hesaplaşan şairin, dış âlemle ilgilenmemesiyle mi izah edilmeli yoksa?

İsmet Özel’in ‘Şiiri bıraktım’ çıkışı edebiyat âleminde hayli yankı buldu. Onu gündeme gelmekle itham edenler oldu, onun sözlerine katılanlar da. Özel’in fitilini yeniden ateşlediği bu tartışma aslında nicedir konuşulan bir konuyu daha gündeme taşıdı. Şair mi şiiri, yoksa şiir mi şairi terk eder? İsmet Özel’in “Türkiye’nin bugün geldiği değil, getirildiği noktada şiirlerimi okuyabilecek narodnik kalmadı.” sözlerinden, “şiiri bırakmaktan” önce konuşulması gereken başka bir mesele daha olduğu ortaya çıkıyor. Acaba bu dönemde gerçek şiir yazılıyor mu? Kendi kendisiyle hesaplaşan şairler, Mevlana gibi ruhları teskin eden sözler söylemekten uzaktırlar. Yunus gibi gönül dilini titretmekten acizdirler. Akif gibi hakikati haykırmaktan uzaktırlar. Bu yüzden şairin şiiri terk etmesi veya şiirin şairi terk etmesinin gerçek anlamda bir boşluk oluşturmayacağını düşünerek, sözü “Şair mi şiiri terk eder, şiir mi şairi terk eder?” sorusuna cevap veren şairlerimize bırakıyorum.

- Hayriye Ünal

Şair mizacın en önemli parçası şiiri bırakma jesti. Son dakikalarına kadar şiir yazmış araştırmacı, diline âşık şairler de var, ancak genel itibariyle “sürdürmek” hele coşkusuz şekilde sürdürmek veya dergilerden gelen taleplerle şiiri sürdürmek, şairin şiir konusundaki içtensizliğini gösteriyor olabilir. 

- Mehmet Aycı

Şiir dediğimiz şey sonuçta ne kadar beşeri ise o kadar insanı bırakan bir şey. Beşeri olan her şeyin tükenmesi  tabii... Ömür tükeniyor, nefes tükeniyor. Şiir de buna dahil. İçinden canını çekmişseniz, Tanrısal olanla, göksel olanla irtibatını kesmişseniz şiirin, şiir de pekala sizi bırakır. İsmet Özel’in “son şiirim” demesini ben son yazdığı şiir olarak anlıyorum. Şiiriyle var olan, şiirle var olan bir şair çünkü... Hem bu bağlamda sözden dönmenin mubah bir yanı da var.

- Hüseyin Alemdar          

Şiir her şairden daha yüreklidir, şairini evire çevire döver. Kaldı ki, şair değil şiir bırakır şairi. Büyük şairler şiiri bırakamaz, sadece susarlar. Dilerim İsmet Özel’inki de bir suskunluktur.

- Mehmet Kurtoğlu

Şairin şiiri bırakması diye bir şey söz konusu olamaz, şiir ancak şairi terk edebilir. Bence şair her zaman şairdir. Ayrıca duygu yanardağ gibidir, nerede ve nasıl patlayacağı belli olmaz. Söyleyecek sözü olanın susması mümkün değildir. Eğer bir şair şiiri bıraktım diyorsa burada durup düşünmek gerekir. Şairin şiir yazmasında nasıl ki hayatı şiire dâhilse, şiirin onu bırakmasında da hayatın/yaşadıklarının dâhli söz konusu olabilir.

- Celal fedai

Hakikatin hatırını incitmekten sakınalım biz. Çünkü nerede şiiri bırakmaktan söz eden bir şair varsa orada intihar etmemek için etrafa haberler uçuran biri kesik kesik soluk alıyor demektir.

*Anadolu Yazarlar

Birliği Genel Başkanı