Edirne Meslekleri Biten Romanlar, Göçebe Hayatı Yaşıyor

Meslekleri biten romanlar, göçebe hayatı yaşıyor

EDİRNE'de geçimlerini demircilik, kalaycılık sepetçilik yaparak sağlayan romanların bir kısmı meslekleri teknolojiye yenik düşmesiyle köylerde kurdukları çadırlarında çocuklarıyla birlikte, ayçiçeği, çeltik ve buğday tarlalarında mevsimlik işçi olarak göçebe hayatı yaşıyorlar.

Edirne'nin çoğunlukta Uzunköprü ilçesinde demircilik, kalaycılık, sepetçilik yaparak geçimlerini sağlayan romanlar, mesleklerinin gelişen teknolojiye yenik düşmesi üzerine yaşamları zorlaştı. Romanların bazıları çoban olurken bazıları da göçebe hayatı yaşayarak mevsimlik işçi olarak çalışıyor. At arabalarıyla ayçiçeği hasadı sonrası biçer döverlerden dökülen mahsulleri toplayan romanlar, ürünleri satarak günlük masraflarını çıkarıyor. Bazı romanlar da hurdacılık yaparak biriktirdikleri parayla kışın yiyecek, yakacak gibi temel ihtiyaçlarını karşılamaya çalışıyor. Neşeli yönleriyle tanınan romanların hüzünlü göçebe yaşamını yansıtırken her geçen gün bu hayata dahil olan ailelerin sayısının arttığı görülüyor.

'KALAYCILIK BİTİNCE MECBUR GÖÇEBE HAYATI YAŞIYORUZ'

Edirne'nin Uzunköprü ilçesinden 4 çocuğu ve eşiyle birlikte kilometrelerce uzaklıktaki Musabeyli köyünde göçebe hayatı yaşayan Nihat Özdemir, kalaycılık mesleğinin bitmesiyle mecburen göçebe hayatı yaşadıklarını söyledi. Günde 50 lira kazanarak yaşamlarını devam ettiklerini söyleyen Özdemir, Baba mesleğim kalaycılık. Kalaycılık bitince biz mecburen böyle göçebe hayatı yaşıyoruz. Çadırda yaşıyoruz. Şu an gündöndü (ayçiçeği) kafası topluyoruz. Topladığımız gündendi kafalarını sopayla vurarak ayırdıktan sonra çuvala koyup satıyoruz. Günde 50 lira ekmek paramızı kazanıyoruz. Kışın yiyeceğimiz de çıkıyor dedi.

Eşi ve çocukları çalışırken çadırda yemek, temizlik gibi ev işleri yaparak ailesine destek olan 2 çocuk annesi Cevriye Özdemir, Yaz olduğunda bizim göçebe hayatımız başlıyor. Erkeklerimiz saman bağlama gibi tarım işlerine gidiyor. At arabalarıyla hurda topluyoruz. Hasat sonrası tarlalara biçer döver makinelerinin döktüğü ayçiçeği kafalarını topluyoruz. Bunları sopalarla döverek çekirdeklerini ayırıp satıyoruz. Bu kazandığımız parayla geçimimizi sağlamaya çalışıyoruz şeklinde konuştu

'BU TÜRKİYE'NİN ACI GERÇEĞİDİR'

Edirne Roman Eğitim Gönüllüleri Derneği Başkanı Turan Şallı, romanların kalaycılık, demircilik, sepetçilik gibi mesleklerinin teknolojiye yenik düşmesiyle göçebe hayatı yaşamaya başladığını anlattı. Şallı, Bulundukları yerlerde düzenli bir işleri ve meslekleri olmadığı için böyle mevsimsel olarak göçebe hayatı yaşayarak, yaşamlarını idame ettirmektedirler. Bu Türkiye'nin acı bir gerçeğidir. Bu yarı göçer durum Doğu Anadolu Bölgesi'nde yaşayan vatandaşlarımızdan daha apayrı bir şey. Çünkü bunların düzenli bir işleri yoktur. Tarlalardan kalan mahsulleri toplayarak hayatlarını idame etmeye çalışıyorlar. Romanlar ülkemizin vatandaşı, ama maalesef burada acı gerçekle karşılaşıyoruz. Dileğimiz Roman vatandaşlarını bu yaşam kültüründen bu yoksulluktan bir an önce kurtulması. Burada gördüğümüz arkadaşlarımızın eskiden meslekleri vardı. Kalaycılık, demircilik, sepetçilik. Bu meslekler teknolojiye yenik düştüğü için talepte kalmadığı için bunlarda geleneksel el sanatlarından uzaklaşmak zorunda kaldı. Bu nedenle göçebe hayatı yaşıyorlar dedi.