Gazi'de Oturan İşsiz 'İki Kat' Kıvranıyor

Şiddet olaylarıyla gündeme gelen Gazi Mahallesi’nin sakinleri en çok kendileriyle ilgili önyargıdan dertli. Gazi Mahalleli, kriz döneminde iş bulmanın kendileri için çok daha zor olduğunu anlatıyor. Gazi Mahallesi’nin

15 yıllık terzisi “İş yok. Gazili isen iki kere iş yok” diyor.

DAHA çok olaylarıyla gündeme gelen Gazi Mahallesi, İstanbul’da dolaştığımız pek çok semttekinin aksine konuşkan sakinleriyle dikkati çekiyor. Ekonomik krizin yansımalarını görmek için gittiğimiz Gazi Mahallesi’nin sakinleri kriz kadar kendileriyle ilgili önyargılardan da şikayetçi. Gazi Mahalleliler iş bulamamaktan, krizin faturasını iki kere ödemek zorunda bırakılmaktan yakınırken, bir evin üzerine yazılmış “Krizi yaratan bedelini ödesin” sözleri dikkat çekiyor.

Vatandaşı yaşatmalısın

54 yaşındaki terzi Akkuş, yıllar önce emekli olmasına rağmen geçinebilmek için 14 yıldır terzilik yapıyor. Akkuş, “Nüfus kağıdı verdiğin insanı, vatandaşını, yaşatmalısın” sözleriyle zaten geçim sıkıntısı çeken yoksulların krizde tek başına bırakılmaması gerektiğini vurguluyor. ‘Dört nüfuslu’ diye andığı kardeşinin 2 yıldır iş bulamadığını, ancak hamallık gibi bir kaç saatlik işlerle ekmek parasını kazanmaya çalıştığını anlatan Akkuş, “Geçinemiyorlar. İçim yanıyor. İş yok. Gazili isen hiç iş yok İki kere iş yok. Kriz herkesi zorluyor ama Gazili iki kere bedel ödüyor” diyor.

Umutlar tükendi

“Krizde terzilere talep arttı mı? Yenisini alamayan, eskisini size onarmanız için getiriyorlar mı” diye soruyoruz, her yanı iplik ve kumaş parçalarıyla kaplı atölyesindeki boş rafları gösteriyor. “İnsanlar yeni bir şey alınca terziye götürüp orasını burasını yaptırır. Paçasını diktirir. Kimse bir şey alamıyor ki terziye getirsin. Hepten yeni bir şey diktirmeye de kimsenin mecali yok” diyen Akkuş krizin biteceğine dair hiç umut taşımıyor. Zerzavatçı bile kısık sesle umutsuzca bağırıyor.

5 oğlum var, sadece biri iş sahibi

İSTANBUL’da 34 yılı geride bırakan Erzurumlu Bedri Alp, 5 oğlu olduğunu ancak sadece birinin çalıştığını anlatıyor. Diğer dört oğlunun geçici, günlük işler ile idare ettiğini söylerken, bir yandan da torununu oyalamaya çalışan Bedri Alp “Yokluk çok burada. Kimse farkında mı” diye soruyor. Kimsenin çocuklarının ihtiyaçlarını karşılayamadığını aktaran Alp, bir çok kez yoksula yardım talebini tekrarlıyor.

Düşkünüz, düşküne yardım etsinler

İPLERDEN kurulmuş salıncakta sallanan iki çocuğun olduğu bahçeye giriyoruz. Kimi tek kimi çift odalı evlerin kapılarının açıldığı bu ortak bahçe Erzurumlu Duman Ailesi’nin tüm fertlerini ağırlıyor. Rahim rahatsızlığı olan babaanne Firdevs dışında bütün yetişkinler iş aramak için sabah erkenden evden ayrılmış. “Düşkünüz. Düşküne yardım etsinler. Bizi bir başımıza koymasınlar” derken göz yaşlarını tutamayan Firdevs Duman, aynı bahçeyi paylaştığı 3 oğlunun da işsiz olduğunu anlatıyor. 30 yıldır İstanbul’da yaşadıklarını belirten Firdevs Duman, “Böyle yoksulluk görmedik” diyor. Bahçeden ayrılırken, bir kez daha yardım istiyor bizden; yardım edebileceklerden...

Açlık, utancı öldürüyor

DAHA çok yağmalanarak boşaltılmış bir dükkanı andıran bakkalında 72 yaşındaki Türkmen Kahraman’ı dinliyoruz: “Dünyanın olayı bitmez ama böylesini 72 yıllık hayatımda görmedim. Satamıyoruz. Sattığımızın parasını alamıyoruz. Tezgah boşalıyor veresiye defteri kabarıyor. Günlük, haftalık, aylık yazdıran var. Aylardır yazdıranlar var. Ödeyemiyor. Açlar! Aç adamlar ne yapalım? Açlık utancı öldürüyor. O utanmıyor, ben utanıyorum. Türkiye battı. Fakir, fukara battı. Ekmeğin parasını ödeyemiyor adam daha ne olsun?”