Bir Annenin Bana Anlattıkları

Sırf kahrolası kan davası uğruna tetiğe basmadan… Yol vermedi diye durdurduğumuz adama öldürürcesine saldırmadan durup düşünecek zamanımız olsaydı keşke…Sırf bizim gibi düşünmüyor diye karşımızdakine küfretmeden; başka ırktan, kökten yaratıldı diye dilimizle birini yaralamadan önce durabilseydik biraz…Soluklansaydık şöyle…Yol vermediğimiz ambulanstaki hastanın kendi yakınımız olduğunu bilseydik, yine durur muyduk önünde? Birinin ayağına çelme atmadan, vicdan muhasebesi yapabilseydik önce…Ve sadece düşünseydik; ben doğru mu yapıyorum diye…Sebahat Akkiraz'ı, Ciwan Haco'yu, Uğur Işılak'ı, Kazım Koyuncu'yu yalnızca türküleriyle sevebilseydik. Siyasi görüşü, mezhebi, dili, dini, ırkı nedir diye düşünmeden. Aklımıza bile gelmeseydi hatta…Futbolcuya sadece sahadaki yeteneği, sanatçıya eserleriyle bakabilseydik… Birimiz-ikimiz değil, hepimiz… Ne olurdu ki sanki? Ne kaybederdik'Düşüne düşüne bugünlere gelebilseydik, öfke olur muydu hayatımızda'Bir eş, nasıl kıyardı; bir zamanlar sadece elini tutabilmek için kapısında beklediği kadına'Hiç tanımadığımız, evde yolunu gözleyenlerini bilmediğimiz bir insanın canına kastedebilir miydik yine?***Gülsuyu'nda uyuşturucu çetelerinin öldürdüğü Hasan Ferit Gedik'in annesinin fotoğraflarına bakınca bunlar geldi aklıma.Bir anne…Sadece anne…Yıkılmış, çaresiz, yaralı bir anne…21 yaşındaki evladını kaybetmiş, o acısının içerisinde bir taraftan oğlunun cenazesine el koyanlara, öbür taraftan polise "Yolu açın, oğlumu toprağa vereyim" diye yalvaran bir anne.Bu fotoğrafa n'olur bir daha bakın.Bu karede din, dil, ırk, mezhep görüyor musunuz'Evet diyorsanız daha derinden odaklanın… Olmadı bir daha, bir daha…Kendinizi O'nun yerine koyun…Ta ki o acıyı içinizde hissedene kadar.Bakın o zaman, kafanıza kazınmış kalıplar yüzünden kendinizden ayrı gördüğünüz kadına nasıl bir acı yaşatıyorsunuz.Bakın, yüzünüzdeki maske, elinizdeki silahla ne yapıyorsunuz'N'olur durun, bir daha bakın…YÜCEL KOÇ - YORUM/ ANALİZ