Mağaradaki 13 Saatlik Dehşet

Bodrum’un gök mavi sularında girdikleri mağarada kaybolan kaptan Neşet Arıkoğlu ve tatilci Mesut D. Tatarhan, zifiri karanlıkta, soğuk suda ve oksijenleri giderek azalırken yaşadıkları 13 saatlik dehşeti anlattılar: Tam ümidimizi kaybedip hellalleşmiştik ki, ’Orada kimse var mı?’ sesini duyduk...

MUĞLA’nın Bodrum İlçesi’nin 3 mil açığındaki Karaada’daki ılıcanın bulunduğu sualtı mağarasına girerek kaybolan ve 13 saat zifiri karanlıkta kurtarılmayı bekleyen tekne kaptanı Neşet Arıkoğlu ile Ankaralı tatilci Mesut Doğan Tatarhan, tedavi gördükleri hastaneden dün sabah taburcu edildi. Yaşadıkları 13 dehşet saatini anlatan Arıkoğlu ve Tatarhan, yaşama ümitlerini kaybedip helalleştiklerini, hemen ardından kurtarıldıklarını söylediler. Bodrum’da ’Proguy’ adlı teknesine aldığı 14 müşteriyle mavi yolculuğa çıkan kaptan Neşet Arıkoğlu (38), geçen cuma gecesi, Karaada’daki ılıcanın bulunduğu sualtı mağarası yakınlarında demirledi. Cumartesi sabaha karşı saat 02.30 sıralarında, kaptan Arıkoğlu, yanındaki 3 kişiyle 2.5 metre genişliğinde, 50 metre uzunluğundaki mağaraya girdi. Mağaraya girenlerden ikisi korkup geri dönerken, kaptan Arıkoğlu ve Mesut Doğan Tatarhan (20) ilerlemeyi sürdürdü. Arıkoğlu ve Tatarhan için, ömür kadar uzun 13 saat işte böyle başladı. Kaptan Arıkoğlu ve Tatarhan dakikalar geçmesine rağmen geri dönmeyince, teknedekilerin haber vermeleri üzerine 13 saat sonra Bodrum Kaymakamlığı’nın görevlendirdiği 6 dalgıcın kurtardığı Arıkoğlu ile Tatarhan, dün sabah Bodrum Devlet Hastanesi’nden taburcu edildi.

SULAR ÇIKIŞI KAPATTI

20 yıllık kaptan olan evli ve 1 çocuk babası Neşet Arıkoğlu, teknede turistler ve arkadaşlarıyla eğlendikten sonra önce serinlemek için denize, ardından da tatilcilerin ısrarı üzerine mağaraya girip gezmek istediklerini belirterek şöyle konuştu: "Biraz alkollüydük; gidebildiğimiz kadar ileri gitmeyi düşünmüştük. Mağaranın içinde tek pilli fenerle dolaşırken suların yükseldiğini fark etmedik. Tatarhan’la yaklaşık 30 metre daha gidip küçük bir boşluğa çıktık. Arkamıza dönüp baktığımızda geldiğimiz kanalı yükselen suların tamamen kapattığını gördük. Saatlerce çıkış kanalını bulmaya çalıştık. Her denememiz hüsranla son buldu. Bulunduğumuz mağarada kükürtlü hava vardı. O nedenle bir an önce kurtulmamız gerekiyordu. Bağırmaya başladık. Ancak bağırdıkça oksijeni tükettiğimizi fark ettik. Taşlarla mağaranın duvarlarına vurmaya başlayınca, mağaranın tepesinden parçalar kopuyordu. Onun için vurmayı da bıraktık. Su boğazımıza kadar yükselmişti. Mesut’a bizi en geç 4-5 saate kadar kurtarırlar diyordum, ancak zaman geçtikçe birkaç saatlik ömrümüz kaldığını düşünmeye başlamıştım. Bodrum gibi bir yerde 10’larca profesyonel dalgıç varken neden 13 saat sonra kurtarıldığımızı anlayabilmiş değilim."

ORADA KİMSE VAR MI?

Ankara’dan Bodrum’da bulunan teyzesinin yanına tatil için geldiğini ve mağaralarda gezmeyi, araştırma yapmayı çok sevdiğini söyleyen Mesut Doğan Tatarhan ise, yaşadıklarını şöyle anlattı: "Neşet ağabeyin moral vermesine karşın zaman geçtikçe kurtulamayacağımızı ve öleceğimizi düşünmeye başlamıştım. Sık sık kendimden geçiyordum. Neşet ağabey bana sarılarak, beni konuşturarak uyandırıyordu, ’Neşet ağabey artık hellalleşelim, kaderimiz, hayatımız buraya kadarmış. Hakkını helal et. Denizi çok seviyorum, ancak boğazımıza kadar suyun içinde öleceğim aklıma gelmezdi’ dedim. Bir dakika sonra ’Orda mısınız, kimse var mı’ seslerini duyduk. Önce hayal görüyoruz, sesler gerçek değil sandım. Ama ardından kurtarma ekiplerinin ışıklarını görünce kurtulduğumuzu anladım."

Ayaklarına sarılıp defalarca öptüm

Kaptan Neşet Arıkoğlu’nun eşi 34 yaşındaki Damla Arıkoğlu ise, ümit ve korku arasında geçirdiği 13 saati şöyle anlattı: "Neşet’in mağaraya girip çıkamadığını öğrenince hemen Karaada’ya gittim. O son derece deneyimliydi ve bir yolunu bulup çıkacağına inanıyordum. Ancak saatler geçtikçe herkes karamsarlığa kapılmaya başladı. Mağaradan ’Yaşıyorlar’ diye ses gelince sevinçten bayılmışım. Neşet sağ salim çıkınca sevinçten ne yapacağımı şaşırdım. Sağlık ekibi müdahale ediyordu. Ayaklarına sarılıp defalarca öptüm ve o an Tanrı’ya onu bize bağışladığı için dua ediyordum."