Sudanlı otizmli Ahmed, sevginin gücüyle hayata bağlandı

Sudan'dan annesiyle Düzce'ye gelen otizmli 8 yaşındaki Ahmed Marwan Margniy Al Saged, özel eğitim kurumundaki öğretmeninin sevgiyle yaklaşımı sayesinde hayata sımsıkı tutundu.

Dört çocuklu Al Saged ailesinin en küçük bireyi olan Ahmed, ülkesindeki iç karışıklık ve tedavi imkanlarının kısıtlı olması nedeniyle yaklaşık 3 ay önce annesiyle Düzce'ye geldi.

Yaşadığı mahalledeki vatandaşların yönlendirmesi üzerine Ahmed için kentte hayırsever iş insanı tarafından yaptırılan ve otizmli öğrencilerin eğitim gördüğü, Milli Eğitim Bakanlığına bağlı Hacı Hidayet Türkseven Özel Eğitim Uygulama Okulu'na müracaatta bulunuldu.

İl Milli Eğitim Müdürlüğünün izniyle okula kaydı yapılan Ahmed, ilk zamanlar alışık olduğundan farklı bir ortamda bulunması nedeniyle zorluk yaşadı.

Çeşitli atölyeler ve sera bulunan, bahçesinde kaz ve tavşan yetiştirilen okuldaki öğretmenlerinin sevgiyle yaklaşımı sayesinde kısa sürede sıkıntılarından kurtulan Ahmed, okuluna alışmaya başladı.

Özel eğitim planı oluşturulan Ahmed, bu sayede hem sosyalleşme hem de günlük yaşam becerilerini geliştirme imkanı buldu.

Çeşitli etkinliklere katılan Ahmed, bazı Türkçe kelimeleri de söylemeyi öğrendi.

"Aramızda o kadar büyük bir sevgi oldu ki göz ve beden diliyle anlaşıyoruz"

Sınıf öğretmeni Pelin Gülez, AA muhabirine, Ahmed'in okula ilk başladığı dönemde uyum sorunu yaşadığını söyledi.

Ahmed'in okula devamlılık sağlayarak bunu aştığını anlatan Gülez, "Bizlerle devamlı iç içe, alıştı. Rutin temel beceri eğitimlerimizi yapıyoruz. Türkçe olarak bazı ana renkleri, şekilleri, sayıları söyleyebiliyor. Ayrıca 'günaydın', 'merhaba', 'hoşça kal' gibi kelimeleri bazen söyleyebiliyor. Bu kelimeleri söylemesi ve Türkçeyi daha çok anlayıp anlaşabilmesi için dil becerileri üzerine derslerimizi yapacağız." diye konuştu.

Gülez, Ahmed'in kısa sürede gelişim kaydettiğini dile getirerek, sözlerini şöyle sürdürdü:

"Dans, grup etkinliği, oyun etkinliği gibi faaliyetlere katılabiliyor. Arkadaşlarına ve bize uyum sağladı. Dil farklılığı var, evet. Bazen anlaşamıyoruz ama aramızda o kadar büyük bir sevgi oldu ki göz ve beden diliyle anlaşıyoruz. Sevgi çok önemli; din, dil ve ırk ayrımı olmaz. Sevginin verdiği güçle çalışıyoruz, sevgiyle birbirimize bağlanıyoruz. Hiçbir şekilde diğer çocuklardan ayırmadan eşit şartlarda devletimizin de sayesinde okulumuza gelip öğrenim görebiliyorlar. Onların da farklı bir okula gelip farklı öğretmenle çalışmaktan mutlu olduklarını düşünüyorum."