Hokey tutkusu, kardeşleri aynı takımda buluşturdu

Salon hokeyine gönül veren Abdullah ve Cemil Polat Özata kardeşler, Konya Selçuklu Belediye spor takımında 4 yıldır omuz omuza mücadele veriyor.

Konya'da yaşayan Selçuk Üniversitesi Antrenörlük Bölümü 3. sınıf öğrencisi 22 yaşındaki Cemil Polat Özata, ilkokulda beden eğitimi öğretmeninin teşvikiyle farklı spor branşlarıyla ilgilenmeye başladı.

Slovenya'da 2017 yılında düzenlenen 21 Yaş Altı Avrupa Hokey Şampiyonası'nda mücadele eden milli takımın kadrosunda birincilik yaşayan Cemil Polat Özata, kardeşi Abdullah Özata'nın da bu spora başlamasına vesile oldu.

Cemil Polat Özata, AA muhabirine yaptığı açıklamada, ilk zamanlar ailesinin antrenmanlar için evden 7-8 kilometre uzağa gitmesini istemediğini ve derslerinden geri kalacağı düşüncesiyle hokeye sıcak bakmadığını söyledi.

Bütün zorluklara rağmen hokeye duyduğu sevginin kendisine güç verdiğini belirten Özata, şunları kaydetti:

"Annem ve babam sportif faaliyetleri benimle tanıdı. Hokeye ilk başladığım sıralar, evden 7-8 kilometre uzağa gidip antrenman yapıyordum ve tekrar eve uzun bir dönüş beni bekliyordu. Babam da o zamanlar bu durumdan biraz şikayetçiydi. 'Derslerini aksatıyorsun. Antrenmanlara gitme ve derslerine odaklan.' gibi şeyler söylüyordu. Şimdi ben o sporu yapmasaydım, belki de üniversite öğrencisi olamayacak, devletin verdiği burstan faydalanamayacak, milli sporcu olamayacaktım. Şimdi sporun bu getirilerini görünce, 'İyi ki hokeye devam etmişsin.' diyorlar."

Özata, sporun insan hayatında çok önemli bir yere sahip olduğunu vurgulayarak, "Spor, insanı her zaman ailesine, hayata bağlayan bir faktör. Belki bu spora başlamamış olsaydım, kötü alışkanlıklara yönelebilirdim. Spor beni hep aileme, kardeşime ve takım arkadaşlarıma yakınlaştırdı." ifadelerini kullandı.

Ağabeyinin başarılarından etkilendi

Cemil Polat Özata'nın kardeşi Abdullah, antrenmanlarda ağabeyine eşlik ederek zamanla hokeye ilgi duymaya başladığını aktardı.

Hokeye başlamasında ağabeyinin büyük etkisi olduğunu vurgulayan Abdullah Özata, sözlerini şöyle sürdürdü:

"Ağabeyimin antrenmanlarında yanında gide gele, tribünlerden izleyerek heves ettim. Bir gün kolumdan tutulup sahaya çıkarıldım ve bu spora adım atmış oldum. Ağabeyimin başarılarından etkilenerek, onun izinden gitmek istedim. Hep daha ileriye gitmek ve onun gibi en iyi olabilmek için çalışıyorum. Hokeyi sevdik, devam ettik ve kopamadık. Severek yaptığımız için de ileriye taşımaya çalıştık ve daha fazla bağlandık."

Hokeyin, güç ve dayanıklılık gerektiren bir spor olduğunu, bu nedenle sıkı antrenmanlar yaptıklarını anlatan Özata, "Bahanelerin arkasına saklanıp, zor olduğunu söylemek işin kolay kısmı. İnsan bir şeyi gerçekten yapmak istiyorsa, karşısına çıkan engeli de aşması gerekir." diyerek sözlerini tamamladı.