Çırak yetiştiremedikleri için meslekleri yok olacak

MUĞLA'nın Kavaklıdere ilçesindeki bakır ve kalay ustaları, gelişen teknolojiye rağmen 300 yıllık geçmişi olan mesleklerini yaşatmaya çalışıyor.

Bakırın mutfaktan çıkıp süs eşyası olarak kullanılmaya başlamasıyla birlikte Kavaklıdere ilçesinde yaşayan 15 bakır ve kalay ustası, bölgede yaklaşık 300 yıllık geçmişi olan mesleği yaşatmak için teknolojiye direniyor. Teknolojik makine kullanmayan ustalar, çekiç ve tokmak ile bakır levhaları açma, toplama usulü ile şekillendiriyor. Mesleğin son temsilcileri, yaptıkları eşyaların üzerinde el işçiliği ile süsleme yapıyor.

Mesleğe 10 yaşında çırak olarak başladığını belirten Ayhan Öztürk (48), "En sıhhatlisi bakır. Alüminyum kaplar sağlıklı değil. Bir süre sonra bu mesleği yapacak kimse kalmayacak. Bakırı döverek şekil veren ustalardan ilçemizde az sayıda kişi kaldı. Müşterilerimizin büyük bölümü, dağ köylerinden gelen insanlar ve çiftçiler. Bu mesleği bırakabileceğim hiç kimsenin olmaması beni üzüyor" dedi.

KENDİ ARALARINDA 'KALAYCILIK' DİLİNİ KULLANIYORLAR

Kalaycılık ve bakırcılık Kavaklıdere ilçesi ile o kadar özdeşleşmiş ki, mesleklerini yaşatmaya çalışan son ustalar kendi aralarında 'kalaycılık' dili dedikleri bir dille konuşuyor. Muğla Kültür ve Turizm Müdürlüğü internet sitesinde yer verilen kalaycı dilinde, bakıra 'palle', müşteriye 'metrek', paraya 'nezilli', 1 yerine 'sama', 2 yerine 'kulak' deniliyor.

Kalaycı ve bakırcıların kullandığı dildeki bazı kelimeler ve karşılıkları şöyle;

"Cimitçi-öğretmen, partal-elbise, mazın-silah, sürtmek-yemek, içmek, manigadı-köpek, tünemek-yatmak, uyumak, yanbol-polis, asker, çeklemek-bakmak, dibo-yok, tuna-çok, yıkım-iyi, güzel, kös-kötü, çirkin, sarıgenek-altın."