Çalışan Çocuk Sayısındaki Artış Ürkütüyor

TÜİK 2012: Çocuk İşgücü Anketi Sonuçları:

1.Çalışan çocuk sayısı 6-14 yaş grubunda 292 bin kişi, 15-17 yaş grubunda ise 601 bin kişidir.

2.Ekonomik faaliyette çalışan 6-17 yaş grubundaki çocukların istihdam oranı %5,9'dur. Bu yaş grubundaki istihdam oranı 2006 yılı sonuçlarına göre aynı düzeyde kalırken, çalışan çocuk sayısında 3 bin kişilik artış gerçekleşti.

3.Çalışan çocukların %49,8'i bir okula devam ederken, %50,2'si okula devam etmemektedir. Yaş grupları itibarıyla, 6-14 yaş grubundaki çalışan çocukların %81,8'i, 15-17 yaş grubundaki çalışan çocukların ise %34,3'ü bir okula devam etmektedir.

-Çalışan çocukların %44,7'si tarım sektöründedir

Çalışan çocukların %44,7'si (399 bin kişi) tarım, %24,3'ü (217 bin kişi) sanayi ve %31'i (277 bin kişi) hizmet sektöründe yer aldı. Sektör bazındaki sonuçlar, 2006 yılı sonuçları ile karşılaştırıldığında tarım sektörünün istihdam edilenler içindeki payı 8,1 puan artarken, sanayi sektörünün payı 6,6 puan ve hizmet sektörünün payı ise 1,5 puan azaldı.

TÜİK 2012: İstatistiklerle Aile

İki yetişkin ve iki çocuklu hane halklarının %15,2′si yoksulluk sınırının altında yaşamaktadır

Tek kişilik hane halklarının %10,5'i, tek ebeveynli ve en az bir çocuğu olan hane halklarının %34,1′i yoksulluk sınırının altında yaşamaktadır.

Hane halkı büyüklüğü 7 ve daha fazla kişi olan hanelerin yaklaşık olarak %60'ı hane halkı gelirinin hane halkı ihtiyaçlarını "çok zor" karşıladığını belirtmiştir

Hane halkı büyüklüğü 1-2 kişi olan hanelerin %39,3'ü, hane halkı büyüklüğü 7 ve daha fazla kişi olan hanelerin ise %59,9'u hane halkı geliri ile ihtiyaçlarını "çok zor" veya "zor" karşıladığını belirtmiştir. Hane halkı büyüklüğü 3-4 kişi olan hanelerin %41,9'u, hane halkı büyüklüğü 5-6 kişi olan hanelerin ise %52'si hane halkı geliri ile ihtiyaçlarını "çok zor" veya "zor" karşıladığını belirtmiştir.

Ailedeki bu ekonomik darboğaz, çocukları eğitim ortamından alıkoymaktadır. Bu ekonomik darboğaza bir de eğitim maliyetleri eklenince eğitim ortamından kopma bazı çocuklar için kaçınılmaz son oluyor. Açık öğretim liselerindeki yaygınlığın da bu tabloya biraz daha katkı sunduğunu düşünmekteyiz. Oysaki gelişmiş toplumlarda 18 yaşının sonuna kadar çocuğun yeri örgün eğitim veren okullardır. Yine, bu okul terk olaylarının suçlu çocuk sayıları ile de doğrudan bir ilişkisinin olduğu kanaatindeyiz. Türkiye'de suç istatistikleri incelendiğinde gerek fail gerekse de mağdur boyutunda eğitim düzeyi veya eğitimsizlik durumunun önemli derecede öne çıktığı görülür. Eğitim seviyesi düştükçe suçluluk oranı artmaktadır. Sosyologlarımızın bu ilişki ağını (Ekonomi, Eğitim ve Suç) mercek altına almaları gerekiyor.