Dha Dış Haber ? Srebrenica'da Gözyaşı Dinmek Bilmiyor

O kanlı ve acı dolu yılları bir hatırlayalım. Bosna-Hersek'teki savaşta Temmuz 1995 yılında 8 bin erkek katledildi. Avrupa'nın göbeğinde yaşanan bu katliama kimse ses çıkarmadı, görmezden geldi. Binlerce aile, binlerce anne evlatsız kaldı.

Srebrenitsa'da Acılar Hala Taze?

Avrupa'nın İkinci Dünya Savaşından sonra yaşadığı en büyük trajedi olan Srebrenitsa Soykırımı, ülkenin doğusunda yer alan, bir zamanlar doğal güzellikleri ve şifalı kaplıcalarıyla ünlü kentin sosyal yapısını altüst etti. Boşnak aileleri erkeksiz, çocukları babasız, anneleri evlatsız bırakan bu soykırımın acısı, aradan geçen 17 yıla rağmen hiç dinmedi. Bir zamanlar evlatları ve kocalarıyla yaşadıkları mutlu hayatları ansızın yok edilen ve hayatta yapayalnız kalan Srebrenitsalı annelerin her birinin hayati ayrı bir hikaye, her birinin yaşadığı olaylar insanin kanını donduruyor. Mutlu hayatlarının yok edildiği kente her şeyi göze alarak dönen, burada her türlü tehditle karşılaşan, yıkılmış ve harabe edilmiş evlerinin tek gözlü bodrumlarında yaşamak zorunda bırakılan bu anneler, hayata küsmek yerine, acılarını yüreklerine basarak, hakli davalarını dünyaya anlatmak için çaba harcıyor. Yaşadıkları topraklara geri dönerek sönen ocaklarına tekrar hayat veren bu anneler sayesinde Srebrenitsa kurbanları toplu bir şekilde Potoçari mezarlığına gömülerek, burası adeta uçsuz bucaksız beyaz zambaklar ülkesi haline getirildi ve soykırım burada tescillendi. Her biri ayrı tarihte çocuklarını doğuran, her biri farklı yaşta olan bu annelerin en büyük özelliği, hepsinin ayni tarihte yakınlarını kaybetmesi ve hepsinin bu olayın ardından hayatta yapayalnız kalması. Ancak bu anneler hayata küsmek yerine, hakli davalarını dünyaya anlatmak için dernekler kurdu ve sosyal hayatin içine girdi. Bu annelerin çığlıkları sayesinde BM ve Lahey'deki Uluslararası Savaş Suçları Mahkemesi, 2004 yılında Srebrenitsa'yı Soykırım olarak tanımak zorunda kaldı. Bosna-Hersek'in doğusunda bulunan Srebrenitsa, BM'nin güvenli bölge ilan ettiği Saraybosna, Bihaç, Gorajde, Zepa, Tuzla gibi yerlerden biriydi.

Srebrenitsa'nın bu özelliğinden dolayı komşu bölgelerden de mülteci akını olmuş ve katliam öncesinde 45 bine yakin bir nüfus Srebrenitsa'da toplanmıştı. Srebrenitsa'daki Boşnak erkek ve 14 yaş üstü çocuklar, Bosnalı Sırp birliklerinin komutanı Ratko Mladiç'e bağlı birliklerce sığındıkları Hollandalı birliklerin elinden alınarak otobüslere ve kamyonlara doldurulup götürüldükleri ormanlık alanlarda, kapatıldıkları fabrikalarda katledildi. Cenazeleri ise toplu mezarlara gömüldü. Srebrenitsa yakınlarında bulunan 13 ayrı toplu mezarda binlerce Boşnak erkeğine ait ceset bulundu. Srebrenitsa katliamından sorumlu tutulan iki Sırp lider Radovan Karaciç ile Ratko Mladiç, halen Lahey'deki uluslararası eski Yugoslavya Savaş Suçları Özel Mahkemesi'nde yargılanıyor. Srebrenitsa katlıamı BM ve Lahey Adalet Divani tarafından soykırım olarak kabul edildi. Ancak Boşnaklar, soykırımın sadece Srebrenitsa'da değil, tüm Bosna'da yapıldığının kabul edilmesini istiyor.