Savaşın Çocukları!

Suriyeli çocukların artık ne oyun oynayabilecekleri bir mahalleleri ne de doyasıya top koşturabilecekleri bir sahaları kaldı. Kimisi çadırkentte dünyadan habersiz oyun oynamaya devam ederken, kimisi de çoktan sosyal yaşama adapte oldu.

Şanlıurfa'da merkezindeki Topçu (Rabia) Meydanı'nda gün boyu top oynayarak vakit geçiren savaşın çocukları ülkelerine dönecekleri günleri iple çekiyor. Gazete İpekyol savaştan kaçarak yaşam mücadelesi veren çocukların meydandaki oyunlarına ortak oldu ve onların yaşam hikâyelerini dinledi.

'SURİYE'YE DÖNMEK İSTEMİYORUM'

12 yaşındaki Abdullah Hattap, "Şanlıurfa'ya Suriye'deki savaştan kaçarak ailem ve akrabalarımla birlikte geldim. Savaştan kaçmasaydık canımızdan olacaktık. Şu anda orada savaş olduğu için dönmek istemiyoruz. Suriye'de Rakka kentinde yaşıyorduk. Burada bu meydanda arkadaşlarımla beraber top oynuyorum. Yaşım küçük olduğu için ben çalışmıyorum, ailem çalışıyor. Ailemin belirli bir işi yok, ne iş bulurlarsa onu yapıyorlar. Suriye'de savaş sona ererse ailemle dönerim" dedi.

'TOP OYNAYACAĞIMIZ BİR SAHAMIZ BİLE KALMADI'

13 yaşındaki Ümran Zekeriya, "8 ay önce buraya geldik. Ailem ve yakınlarımla savaştan kaçarak geldik. Ağabeyim sabahtan akşama kadar ne iş bulursa çalışıyor. Bir ağabeyim var ve yalnız o çalışıyor. Hammallık yapıyor, zaten ne iş bulsa çalışıyor. Babam yaşlı ama oda hafif iş bulursa çalışıyor. Ben de burada Suriyeli öğrencilere açılan okula gidiyorum, eğitimime devam ediyorum. Eğer savaş biterse Suriye'ye dönmek istiyorum çünkü oraları çok özledim. Orada Rakka'da yaşıyorduk ama şimdi savaştan dolayı evimiz yıkılmıştır. Orada top oynayacağımız bir sahamız bile kalmadı. Yaşım küçük olduğu için çalışıp aileme yardım edemiyorum. Okuldan kalan zamanlarda burada akşama kadar top oynuyorum. Suriye buradan daha güzeldi. Urfa'da çalışacağımız bir iş bile bulamıyoruz. Oralar daha güzeldi. Arkadaşlarımız oradaydı, akrabalarımız oralardaydı. Savaş bitse de keşke Suriye'ye dönsek" diye konuştu.

'SURİYE'YE DÖNMEYİ DÜŞÜNMÜYORUZ'

10 yaşındaki Hamza El Hammudi, "Urfa'ya bir sene önce geldik. Ailemiz dört kişilik, babam, annem, kız kardeşim ve ben geldik. Orada Rakka'da kalıyorduk. Orada savaş bitse bile dönmeyi düşünmüyoruz. Çünkü orada ne evimiz kaldı ne de mahallemiz, dönsek bile nerede kalacağız. Türkiye'ye yerleşmeyi düşünüyoruz. Babam bir dönercinin yanında çalışıyor, annem ise dikiş ve nakış yapıp para kazanıyor. Benle kız kardeşimde burada bize açılan okullara gidiyoruz. Oradan artan zamanlarda da burada arkadaşlarımla top oynuyoruz" dedi.
(Kaynak: Gazeteipekyol)