ABD'nin eski kalecisi Hope Solo'dan milli takımına eleştiri

Aşağıdaki yazı, Hope Solo imzasıyla 12 Haziran 2019 tarihinde
The Guardian'da yer alan yazının
çevirisidir.






Amerika Birleşik Devletleri, Tayland karşısında vitesi düşürmeli miydi? Elbette hayır. Rakibinize saygı duyuyorsanız, birdenbire arkanıza yaslanıp gol atmamaya çalışmazsınız. Bu bir Dünya Kupası ve tüm yapabileceğiniz, kalpten ve tutkulu şekilde mücadele etmek. Bunu yaparsanız rakibinize saygı göstermiş olursunuz.

Salı günü Tayland karşısında alınan 13-0’lık zafer Amerikalılar için her açıdan tatminkâr bir performanstı. Tüm oyuncular fit gözüktü. Hepsi teknik meziyetlerini sahaya yansıttı. Bir takım olarak oynadılar. Duran toplarda gayet iyiydiler ve oynamaktan keyif aldıkları ortadaydı. Rose Lavelle, Tobin Heath ve Kelly O’Hara’nın uyumunu izlemekten keyif aldım. Alex Morgan da ne kadar iyi bir oyuncu olduğunu bize yeniden gösterdi.

Skor göz önüne alındığında Amerika Birleşik Devletleri’nin bazı gol sevinçlerini izlemek benim için zordu. Gelen galibiyetin kutlanmasını ve oyuncuların keyif aldığını görmeyi elbette istersiniz ama yine de bazı gol sevinçlerinin abartılı olduğunu düşünüyorum. Birkaçı planlanmış gibi görünüyordu ve bazı oyuncuların bu gol sevinçlerine fazlaca zaman harcadığını biliyorum. Bu her zaman gerekli bir şey değil. Henüz Dünya Kupası’nı kazanmış değiliz. Benim favori gol sevinçlerim, anın büyüsünü yakalamayı başaran spontane sevinçler olmuştur. Çünkü bu sevinçlerde sporun içinde ne kadar tutku barındırdığını ve oyuncuların ne kadar gururlandığını görürüz.

Carli Lloyd’un maç sonunda doğrudan Tayland kalecisi Sukanya Chor Charoenying’in yanına gitmesi gördüğüm en klas hareketlerden biriydi. Carli, kolunu Sukanya’nın omzuna attı ve sahadan çıkana dek birlikte yürüdüler. Bir kaleci için 13 gol yemek çok zor olsa gerek. Bir kaleci olarak, bu kadar golle nasıl başa çıkılacağını bilmiyorum. Daha önce bir maçta beş gol yemiştim ve bu çok ağır bir darbeydi. Bir daha asla öyle hissetmek istememiştim ve üstesinden gelmek çok zaman almıştı. Bu asla unutamadığım bir şey.

Bununla nasıl başa çıkılacağı konusunda bir tavsiyede bulunmak isterdim ama gerçekten sadece acı çekmek zorundasınız. Zorluklar hayatta bizi büyüten şeylerdir, futbolda da bu böyle. Acı çekmek ve bir çıkar yol bulmak gerekiyor. Ne yazık ki, bunu kendi kendinize yapmak zorundasınız. Kaleci yalnızdır. Bunu söylemekten nefret ederim ama kimin ne dediğinin veya sizi nasıl teselli ettiğinin bir önemi yoktur. Kaleciler bu durumun üstesinden tek başlarına gelmek zorundalar. Bu zaman alır. Ayrıca zor ve acı vericidir fakat bununla yüzleşmek zorundayız.

Tayland takımının tamamı adına üzüldüğümü söylemeliyim. Özellikle bazı oyuncuların keyifsiz ve tamamen pes etmiş gibi görünmeleri beni üzdü. Maçın sonlarına doğru mücadele edecek hiçbir şeyleri kalmamış gibi görünüyorlardı ve bunu görmek zordu. ABD ve geçtiğimiz sene Asya Kupası’nda yarı final oynayan Tayland arasındaki fark karmaşık ve bir yumurta-tavuk paradoksu gibi görünüyor. Dünya Kupası’na katılarak mı oyununuzu geliştirirsiniz? Yoksa oyununuzu geliştirdikten sonra mı Dünya Kupası’na katılmalısınız? Bana kalırsa Dünya Kupası’na katılmadan önce kadın futboluna yatırım yapmalısınız fakat maalesef dünyadaki birçok federasyon bu şekilde düşünmüyor.

Peki, bu maçta ABD’ye dair neler öğrendik? Goller atabildiğimizi ve çeşitli hücum organizasyonlarına sahip oluğumuzu zaten biliyorduk. Oyuncularımızın bireysel yeteneklerinin üst seviyede olduğunu da biliyorduk. Bu maç bize genç oyuncuların stresle rahatça baş edebildiğini ve onları izlerken keyif aldığımızı gösterdi. Gençler bu maçla birlikte sahanın tozunu yuttular ve Dünya Kupası deneyimi kazandılar. Bu deneyim elbette önümüzdeki Şili maçında işlerine yarayacaktır.

Henüz öğrenemediğimiz şey ise ABD’nin ciddi bir test karşısında sağlam bir savunma ortaya koyup koyamayacağı. Bilmemiz gereken, Tayland karşısında harika performans gösteren bu büyük oyuncular daha iyi takımlara karşı da aynı performansı gösterebilecekler mi? ABD, bireysel anlamda dünyanın en iyi hücum takımı. Ben tüm oyuncuların, gerçekten ihtiyacımız olduğunda da Tayland karşısında gösterdikleri performansı göstermelerini umuyorum.






Çeviri: Arda VATANSEVER