Kurtalan Ekspres - 17 Nisan 2013 Kadıköy Konseri

Mahmut Saral - - Bundan birkaç ay öncesinde, Kadıköy Shaft Bar'a gitmek için kendimi ayarlamıştım. Cuma günü, gece saat 23: 00'da sahneye çıkacaktı Kurtalan Ekspres. Göğe Selam albümü daha çıkalı uzun süre olmamış, albümün güzelliği beni bu insanları mutlaka görmem gerektiğine bir kez daha inandırmıştı (Hoş, öncesinde canlı izleme şansım hiç olmamıştı)...

Arkadaşım Sağlam Murat ile birlikte gidecektik konsere, dönüşte de onda kalacaktım. Konsere giderken yanımda hem albüm, hem de bass gitarım olacak ve bunları sevgili Ahmet Güvenç ağabeye imzalatacaktım. Planlar kısaca böyleydi, ama hiçbiri kısmet olmamıştı. O gün, iş çıkışında öyle bir yağmur yağmıştı, hava öyle bir soğumuştu ki, tüm diretmelerime rağmen mekana gitme fırsatımız olmamıştı. Sırılsıklam bir şekilde (ki bass gitarımın kılıfı ıslanmasın diye onu korumaya çalıştım) eve döndüm. Sonuç; üzüntü ve hastalıktı.

Ve bu olaydan birkaç ay sonra... İş yerinde, çalışıyorken... 16 Nisan günü... Öğleden sonra civarları... Facebook'ta paylaşılan o iletiyi görüşüm ve hemen ardından F-11 kategori koltuk numaralı bileti hemen alışım... Konsere bir gün kala etkinlikten haberdar olup, belki de son kalan "en güzel" yeri almanın keyfi çok başka. Kurtalan Ekspres, tam da istasyondan kalkıyorken son anda yetişmek gibi bir şeydi bu.

Daha önce de konserlere gittim, hepsinde heyecanlandım da. Ancak bu kez heyecanım bir başkaydı. Barış Manço ile yıllarca beraber çalan bir topluluğu izleyecektim, hem de ilk kez. Üstelik Barış Manço, Cem Karaca ve Bahadır Akkuzu da orada olacaktı, bizi duyacak, seyredeceklerdi. Türkiye'nin en iyi müzisyenlerinden biri olan Ahmet Güvenç ile arkadaşları, beni/bizi çok mutlu edecekti ve o heyecanlı gecenin ardından yüzümüzde gülümsemeyle başımızı yastığımıza koyabilecektik. Öyle de oldu.

Kurtalan Ekspres, 17 Nisan gecesi, Kadıköy Halk Eğitim Merkezi'nde başarılı bir konser verdi. "7'den 77'ye" söylemi ne kadar doğru ki, her yaştan, her tarzdan insan vardı konser mekanında. Bu arada söz mekandan açılmışken, mekanın da çok güzel olduğunu söylemek isterim. Kocaman bir amfi, tiyatro sahnesi. Güzel ışıklar, kırmızı koltuklar. Yerim de o kadar güzeldi ki, sahneyi tam karşıdan görüyordum. Koltukların sıralanış düzeni, arkadaki kişinin öndeki kişi tarafından görüş açısının bozulmayacağı düzeyde ayarlanmış. Sahnede müzik ekipmanları duruyordu. Onlar bir kenara, bir tarafta da Ahmet Güvenç'in bass gitarı vardı. Evet, en azından ona dair bir şeyi yakından görebiliyordum başlangıçta. Bu kez dijital bir ekran yoktu, tamamen gerçekti...

Bir gün gelecek Dönence, biliyorum...

Konser, 21: 45 civarında başladı. Alkışlarla sahneye adım attı Kurtalan Ekspres. Gözüm hemen Ahmet ağabeyi aradı ve arayışım fazla da sürmedi. Benim bakış açıma göre sahnenin sağ tarafında, bass gitarıyla yerini almıştı bile. Vokalde Can Bora Genç, gitarda Serdar Öztop, davulda Sefa Ulaştır ve klavyede Bülent Güven de çoktan yerlerindeydi.

Çok geçmeden Dönence ile giriş yapıldı konsere. Şarkının hemen başlarındaki bass gitar tonlarıyla yavaş yavaş tempo tutmaya başlarken, hemen aklıma geldi: 7-8 yaşlarındayken, belki de daha küçükken, televizyonda Dönence klibini gördüğümde, bir don lastiği bulur (bildiğimiz lastik ip), bir ucunu ayağımla bastırır, diğerini de sol elimle gererdim. Sağ elimle de Ahmet ağabeyin bass gitarından çıkan o sesi yapmaya çalışırdım. Şimdi ise, adam tam karşımda duruyor. Dünya ne kadar küçük, hayat bazen ne kadar güzel. Ömrünü müziğe adamış, dünyayı dolaşmış bir insan, gitmediği yer kalmamış bir insan, günün birinde ben Mahmut'un da bulunduğu ve onu hayranlıkla izlediği bir konserde. Hayatımda yapmam gereken şeyler diye bir liste hazırlamam gerekse, "Kurtalan Ekspres'i canlı canlı sahnede izlemek" maddesi de mutlaka olur ve bunu gerçekleştirdiğim için mutluyum. ve tabii ki Ahmet ağabeyin deyişiyle "sahnede görünmeyenler, ama aramızda, kalbimizde olanlar...

Barış Manço, Cem Karaca ve Bahadır Akkuzu

Göğe Selam albümü, bu üç usta sanatçıyı tekrar andığımız, yine Ahmet ağabeyin deyişiyle "Göğe Selam gönderdiğimiz" bir albüm. Arka arkaya gerçekleştirilen konserlerde de bu düşünceyle hareket ediliyor ve her seferinde Göğe Selam gönderiliyor, onların da duyması, şarkılara eşlik etmesi için seyircilerle hep birlikte söyleniyor şarkılar. Peki neler çalındı bu konserde? Mesela... Aynalı Kemer, Dağlar Dağlar, Tamirci Çırağı, Ben bir Ceviz Ağacıyım Gülhane Parkında, Gibi Gibi, Can Bedenden Çıkmayınca, Unutamadım, Yeni Bir Gün, Islak Islak, Resimdeki Göz Yaşları, Hal Hal, Gülpembe, Uzun İnce Bir Yoldayım gibi eserler.

Gerçekten hep bir ağızdan şarkı söylemek gibisi yok. Yaklaşık 2 saat süren konserin bitiminde o kadar memnun kaldık ki (hem biz, hem de grup), sahneyi terk ettiklerinde "Bi'daha bi'daha" tezahüratları karşılıksız kalmadı ve birkaç dakika sonra geri dönüp, Aşık Veysel'in Uzun İnce Bir Yoldayım eserini çaldılar, iyi ki de çaldılar!

Download Video as MP4

Konserden notlar:

Bir ara seyirciler olarak "şunu çalın, bunu çalın" diye o kadar baskı yaptık ki, en sonunda Ahmet ağabey, "Yahu bari siz gelin çalın da, biz gidelim" diyerek gülümsedi

Can Bora'nın gerçekten çok güçlü bir sesi var. Öyle ki Dadaloğlu'nu söylerken bir ara Ahmet ağabey elinden mikrofonu aldı ve mikrofonsuz söylemesini istedi. Mikrofonlu söylemesiyle mikrofonsuz arasında pek fark yoktu gibi.

Ahmet ağabeyin sürekli "eski dost" olarak bahsettiği davuldaki Sefa Ulaştır, harika performans sergiledi. Klavyelerde Bülent Güven (Göğe Selam albümünde de çalmıştı) ve gitarda Serdar Öztop da gayet iyiydi. Ahmet ağabey zaten harikaydı.

Konserin ikinci kısmı tamamlandığında ekip sahneyi terk ederken Ahmet Güvenç, seyircilere: "Siz oldukça, iki stent vız gelir, vız!" diyerek gülümsedi. Bir süre önce Ahmet ağabeyin kalbine iki stent takılmıştı. Şükür ki bomba gibi.

Grubun solisti Can Bora, Guns N' Roses'ın davulcusu Frank Ferrer'a çok benziyor. Resmini gösterdiğimde o ve arkadaşları da bana hak verdi : )

1-2 şarkıyı videoya alayım, hatıra olsun diyordum, tüm konseri telefonlarımla videoya almışım.

Ve konser sonrası kulis...

Konser başlamadan birkaç dakika önce, geceyi organize eden sevgili Gürkan ağabey ile kısa bir sohbet imkanım oldu. Kendisine Ahmet Güvenç ile görüşmek istediğimi, fotoğraf çekilmek ve albümümü imzalatmak istediğimi sorduğumda, incelik göstererek teklifimi kabul etti. Konserin hemen bitiminde ise, hızla kulise doğru yola koyuldum ve evet, işte tanışma zamanııı...

Yıllardır şarkılarını dinlediğin, televizyonlardan takip ettiğim Ahmet Güvenç ile yan yanaydım. Elini öpmek istedim, ancak kendisi kibarca reddederek sarılmanın daha uygun olduğunu belirtti. Ardından da minik bir sohbet tabii. Yukarıda yazdım ya, çocukken Dönence klibini izlediğimde onu taklit etmeye çalışırdım diye, işte bu konudan ona da bahsettim. Ardından Little Darlin klibi zamanları, Eğri Büğrü şarkısını tekrar ne zaman çalacakları (aklındaymış, çalmak istiyorlar) ve daha birçok şeyden konuşmaya çalıştım. Ve, Shaft'taki konsere aşırı yağmur sebebiyle gidemeyişim, bu sebeple de bass gitarımı imzalatamayışımdan söz edince, "Zaten bass gitarını imzalamazdım. Müzik yaptığın bir eşya o. Böyle davranmamak gerekir" dedi bana. 5-10 dakikalık da olsa gayet eğlenceli ve öğretici bir konuşma olduğunu düşünüyorum. Sonraki konser için de konuştuk ve yeni imzalar için sözümü de aldım şimdiden.

Mahmut: Ahmet ağabey, albümümü (Göğe Selam) imzalar mısın rica etsem? Çerçeveletip duvara asacağım.

Ahmet Güvenç: Tabii ki, bizim albüm kitapçığında beyaz bir sayfa vardı, lokomotif olan. Oraya imza atayım, belirgin olur.

Mahmut: Öyle bir sayfa hatırlamıyorum yahu ben? Acaba farklı basım olabilir mi, ya da sayfalar yapışmıştır belki?

Ahmet Güvenç: Albümü biz yaptık yahu, biliyorum, var o sayfa : )

Hakikaten de vardı. Sonuçta onun da dediği gibi, albümü onlar yapıp bize armağan ettiler, ama onca emek verdikten sonra neyin nerede olduğunu da onlar bizden daha iyi biliyor.

Mahmut Saral - Teknokulis : http://www.teknokulis.com