Kimsesiz Kalan Kadının Dramı Yürek Burktu

İzmir'de 14 yaşındayken ailesi tarafında sokağa atılan, bir yıldır da ev kirasını ödeyemediği için evinden atılacak olan Zuhal Masat gözyaşları içinde, "Ne çilem varmış ya. 14 yaşında sokağa atıldım. Yapacak hiçbir şeyim yok. Allah rızası için sadece 4 günüm kaldı. Ne olur sadece sesimi duyun, yardım edin. Yoruldum artık çok yoruldum." dedi.

İzmir'in Bayraklı ilçesinde yaşayan Zuhal Masat kirasını ödeyemediği için evden atılmak üzere. Masat, yardım istemesine rağmen sessiz kalınmasına isyan etti. Anne ve babası ayrı olan bir ailede büyüyen ve iddiaya göre, 14 yaşındayken öz babası tarafından sokağa atılan, öz annesinin de kabul etmemesiyle hayatla mücadelesi başlayan Zuhal Masat (42) zor günler yaşıyor. Hiç evlenmeyen, önceleri kıt kanaat hasta annesiyle geçinmeye çalışan, ancak annesini kaybettikten sonra üzüntüden iki kez kalp krizi geçiren, duygu sendromu yaşayan ve çalışmakta zorlanan genç kadın, 1 yıldır ev kirasını ödeyemedi. Ev sahibinin kendisini bir müddet idare ettiğini ancak daha sonra icraya verildiğini dile getiren Zuhal Masat, 20 yıldır oturduğu evinden 4 gün sonra çıkartılacak. Eşyalarını gözyaşları içinde toplayan ancak nereye gideceğini bilemeyen talihsiz kadın, gözyaşları içinde yetkililerden yardım istedi.

"14 YAŞIMDA SOKAĞA ATTILAR BENİ"

Defalarca kendini öldürmeye de teşebbüs ettiğini, kollarını kestiğini, ilaç içtiğini öne süren talihsiz kadın şöyle konuştu: "Sinir haplarım vardı onlardan içtim ama gene uyandım. Olmadı bilmiyorum ne yapacağımı bilmiyorum. Sesimi nasıl duyuracağımı bilmiyorum. Ekmek istemiyorum, bir göz oda istiyorum. Buradan çıkmak da zor gelecek. Ben ilk kiracıyım burada ev satıldı, evin sahibi değişti kiracı değişmedi. Ama 20 sene sonra bu şekilde atılmak çok ağrıma gidiyor. Yoruldum sesimi duyacak hiç mi bir insan yok. Sesimi duyacak insanlar vardır ya. Kış günü bir kadın sokağa atılmaz. Ben eminim sesimi duyacaklarına eminim. Yoruldum artık çaresizlikten yoruldum. Ne çilem varmış ya. 14 yaşında babam, üvey annem yüzünden sokağa attı beni. 14 yaşımda beri bitmedi benim bu çilem ya."

"HİÇ KİMSE YARDIM ETMİYOR, BİZ NEREYE GİDELİM"

Çalmadığı kapı kalmadığını ancak tüm kapıların yüzüne kapandığını belirten Zuhal Masat, "Sabır diyorum, Allah'ım sen sabır veriyorsun, ne olur selametini de ver. Yok, gitmediğim, çalmadığım kapı kalmadı. Hiç kimse yardım etmiyor. E biz nereye gidelim. Kimden yardım isteyelim. Yemin ederim yollarda atacağım kendimi, dün atacaktım kendimi asfaltın önüne ya. Ama diyorum ki zaten kul hakkı var üstümde. Diyorum ki Allah'ın verdiği canı Allah alır. Allah'tan umudumu hiç yitirmedim. Hiçbir zaman yitirmedim, yitirmiyorum da. Biliyorum muhakkak bir insan evladı çıkıp görecek beni, muhakkak sesimi duyan bir çıkacak" diye konuştu.

"AZRAİL GELSE KOŞA KOŞA GİDECEĞİM"

Hiçbir şey olmazsa, yardım gelmezse kendine zarar verebileceğini de öne süren acılı kadın, "Nereye gideyim. Eşya eşya değil zaten. Hepsini bırakır giderim Bayraklı Köprü'den atarım kendimi, yapacak bir şeyim yok artık. Bir genç kadın sokakta kalabilir mi hele bu soğukta ya bu soğukta. Bir şey demiyorum, sadece vicdanlı olanlar vardır. Allah rızası için yardım istiyorum ya bir ev sadece bir ev bulsunlar. Başka bir şey istemiyorum. Paranızı istemiyorum, yemeğinizi istemiyorum. Şu kış günü başımı sokacak bir ev ya da ev sahibim o kadar zaman sabretti şu kışa kadar da sabretsin. Çıkmadık candan umut kesilmez 3 ay var şurada 3 ay sabredemez mi insan. O zamana kadar da Allah büyüktür, belki bir kapı açılır. Bilmiyorum sadece yaşamak istemiyorum onu çok iyi biliyorum. Azrail gelse hadi gidiyoruz dese koşarak gideceğim. O derecedeyim. Ama yapacak bir şeyim yok" dedi.

"BU NASIL BABA, BENİM HAYATIMI MAHVETTİLER"

Ev sahibine olan borcunun da üzerinde kul hakkı olduğunu ve mutlaka ödeyeceğini de belirten Zuhal Masat, yaşadıklarına komşularının bile kendisinden daha çok ağladığını ifade etti. Bu duruma düşmesinden dolayı babasını da suçlayan talihsiz kadın "Bu nasıl bir baba bilmiyorum onun yediği her şey haram. Haram olsun ölmesin sürünsün. Benim hayatımı mahvettiler. Ölmesin sürünsün" diye konuştu.

"SADECE 4 GÜNÜM KALDI"

20 yıldır oturduğu evinden 4 gün sonra çıkartılacağını belirten talihsiz kadın, "Yapacak hiçbir şeyim yok, benim yapacak bir şeyim yok ama sesimi duyan biri çıkar belki. Allah rızası için sadece 4 günüm kaldı. Yatamıyorum bugün yatarsam yarın kaç günüm kalıyor diye. Kaç günüm kalacak 4 günüm. Bunları sayıyorum bu sefer de hiç yatamıyorum sayarken" ifadelerini kullandı.

"ALLAH'IN VERDİĞİ CANI ALAMAM Kİ"

Öz annesinin de başka biriyle evlenmesiyle kendisini kabul etmediğini, eve almadığını anlatan acılı kadın şöyle devam etti: "Kıştı. Bir gün yağmur yağıyordu, üşümüştüm. Çizmelerim delik deşikti. Anneme gittim 16 yaşında filandım. Anne birazcık ısınayım gene giderim dedim. Uyumuş kalmışım sonra biri beni iteleyerek kaldırdı ve 'Ne işin var git buradan' dedi. Bir baktım üvey babam ve beni attı dışarıya. Sonra sivil polisler beni aldılar. Polisler önce babama götürdü babam kapıyı açmadı sonra anneme götürdüler. Anneme polis imza karşılığında teslim etmek istedi. Annem 'teslim alamam o benim değil babasının yanında babası bakıyor' dedi. Polis 'Kardeşim sokağa mı atalım çocuğu, at imzanı' dedi. Annem imzayı attı polisler bu taraftan gitti annem beni başka taraftan yolladı. Böyle bir hayat bitti. Bu insanlar neden yardım etmiyorlar ki insanlara. Devlet insana yardım etmezse kim yardım edecek. Belki bir insan evladı çıkar. Belki yardım ederler ben zaten yaşayan ölüyüm. Ama Allah'ın verdiği canı da alamam ki. Ne olur sadece sesimi duyun, yardım edin. Yoruldum artık çok yoruldum."