Meral Akşener: Ben, Emine Erdoğan Cumhuriyet Projesiyiz"

Akşener'e 40'ın formatı gereği sorulmayanlar soruldu.

İşte 40'tan satır başları.

ALTIN GÜNÜNE KATILDIM. ÇOK DA ZEVK ALDIM.

SORU 39

Meral Akşener hiç altın gününe katıldı mı?

Elbette. Bugün değil ama ben Kocaeli'nde 1 buçuk yıl lise öğretmenliği, sonra da 15 yıl üniversitede hocalık yaptım, küçük yerlerde... Ve ben kadınların "kabul günü" denilen bubir araya gelmelerini çok önemserim, bir terapidir. Güzel giyinirsiniz, güzel kokarsınız, makyaj yaparsınız, yani normal zamanda giyemediğiniz kıyafetlerinizi arkadaşlarınızla giyersiniz, çok hoştur onlar. Hem gittim, hem evimde kabul günü; gün derlerdi, sonra altın işi girdi, ama benim haftada 2 gün evime gelinirdi, ben de 2 gün arkadaşlarıma giderdim. Dolayısıyla çok önemli bulduğum bir konudur. Büyükşehirlerdeki kadınlar arasındaki bu kabul günleri, yani altın bahane; komşuluğu, birbirleriyle olan dayanışmayı da ortaya çıkarır. Şimdi evlerde olmaktan çıkmış lokantalarda cafelerde yapılıyor bu günler, dolayısıyla bir değişime uğramış. Gitmez olur muyum! Çok da zevk alırdım.

CORONA İNSANLIĞIMIZI HATIRLAMAYI ÖĞRETTİ

Corona Meral Akşener'e acaba ne öğretti?

Evet, hepimize çok şey öğretti. Belki insanlığımız hatırlamayı öğretti. Tabiata, dünyayı verdiğimiz zararı görmemizi öğretti. Julia Roberts'in YouTube'da bir konuşmasını izlemiştim, tabiat ana üzerinden; onu tekrar izledim. Bir soru vardı orada, Tabiat Ana soruyordu: "Ben evrilmeye hazırım, ben sizsiz yaşayabilirim siz bensiz yaşayamazsınız" bunu öğrendik. Ve ölümün ne kadar yakın olduğunu öğrendik. Ve insani hırsların yanında ölüm bu kadar yakınken bunu dengelemeyi öğrendik. Bir çok şeyi öğrendik... İnşallah kalıcı olur bu öğrendiklerimiz ama, insan olmayı yeniden hatırladık diye düşünüyorum.

RECEP TAYYİP ERDOĞAN, BEN, EMİNE ERDOĞAN CUMHURİYET PROJESİYİZ

SORU 38

Meral Akşener küçük bir çocukken ne olmak isterdi?

Öğretmen olmak isterdim... Benim yaşımdaki bütün kız çocukları gibi. Ben bir köyde okudum ilkokulu. Genellikle askerliğini öğretmen olarak yapan insanların okuttuğu bir çocuğum. Öğretmenlerim askere gitmiş, askerliğini öğretmen olarak yapan kişilerle okudum. 2 sınıf bir arada, 3 sınıf bir arada okudum. Şimdi gözümün önünde canlandı, o krapon kağıtlarıyla; balon nerede? Kendimiz bir şeyler yapardık... Süslenen sınıflar, öğretmenlerimizin fedakarlıkları...

Köydesiniz, başka işleri olan ailelerin çocuklarısınız. Tütüncüydü benim ailem, akşamları tütün yapılırdı, pastal yapılırdı, her çocuğun mutlaka okul sonrası işi olurdu. Ve okumamı sağlayan, okumayı sevmemi sağlayan öğretmenim oldu, öğretmenlerim oldu... Ve ben hep öğretmen olmayı istedim.. Allah da bana nasip etti, babam da beni okuttu...

BEN VE BENİM GİBİLER CUMHURİYET PROJESİYİZ

Şimdi dönüp bakıyorum da, aslında ben ve benim gibiler Cumhuriyet projesiyiz.

Bir köyde doğacaksınız, ikili üçlü sınıfta okuyacaksınız; sabit öğretmeniniz bile olmayacak, ve o cumhuriyetin sunduğu sosyal imkanlarla siz politikayı da boş verin, bugün politika karşıma çıkmamış olsaydı muhtemelen profesör olarak emekli bir kadın olacaktım.

Dolayısıyla bu cumhuriyet değerlerinin bizim gibilere oluşturduğu, bizim gibiler derken küçük yerlerde dar imkanlar içerisinde doğmuş büyümüş, insanlardan özellikle kadınlardan bahsediyorum.

SN. ERDOĞAN, BEN, SN. EMİNE ERDOĞAN, ABDULLAH GÜL, NEVİN ERBAKAN BİZ CUMHURİYET PROJESİYİZ

İşte ben, Sn. Erdoğan, Sn. Abdullah Gül, Sn. Emine Erdoğan, Rahmetli Nevin Erbakan gibi insanlar, biz cumhuriyet projesiyiz.