Postmodern roman yazarı, dış dünyayı birebir gerçeklik ile aktarmaktan kaçınır. Postmodern romanın kökleri mercek altına alındığında çok eskilere dayandığı ortaya çıkmaktadır.
Klasik romanın ortaya çıktığı dönemde dahi postmodern romanın izleri görülmektedir.İkici bir köken de genç modern roman dönemlerinde görülmektedir. Thomas Ann, James Joyce, Robert Musil ve SamuelBeckett gibi yazarlar romanları ele alış biçimleriyle postmodernizmin kökeninde yer alırlar.Modern yazarlar romanı okuyucuya okutmayı amaçlarken postmodernist yazarlar belirli bir kanıya varılmasını zorlaştırmak amacıyla imge ve süslemeler kullanırlar. Postmoder romanın bir başka kökü de Beat kuşağı olarak isimlendirilen yazarlara dayanır. AllenGinsber ve Kerouac bu kuşağın anlayışını yansıtan avangart eserleri ve WilllianBurrough'un sanat-dışılık ve toplumun reddedişlerindeki radikallik bu kuşak yazarlarının ortak eğilimidir. Postmodern romanlarının genel eğilimi ile bu kuşağın sanat anlayışı bu yön ile örtüşmektedir. Postmodern romanın kökenleri Fransız yazar Georges Perec'de görmek mümkündür. Hiç "e" harfi kullanmadan yazdığı "Kayboluş"romanı postmodernist eğilim ile örtüşmektedir.
Postmodern romanların en genel özelliği dil oyunları kavramıdır. Dilin gerçekliğini değil kurgu yönünü tercih eder. Postmodern romancılar gerçeği ifade etmek yerine anlam çoğulluğunu tercih ederler.Gerçekliği ifade etmeyen postmodernist roman, anlatıları işaret eder.Birçok postmodern romancıda, anlatıcı ve anlatı, sürekli devrededir. Metin içinde birden fazla anlatıcının ve anlatının iç içe geçmesi postmodernizm anlayışıdır. Postmodern romanda anlatıcı ve anlatı kavramları yıkılır. Romanı yazar anlatmaz okuyucu oluşturur. Bu noktada roman anlatıcının kontrolünde değil okurun kontrolündedir.
Postmodern roman, metinlerarası göndermeler yaparak tek anlam katmanına sahip anlatı türlerinden kendisini ayırır. Jale Parla, postmodern romanlarda metin-yazar-okur temasını şu şekilde ele almıştır. "Hiçbir metin tamamlanmış bir bütün değildir." sözleriyle klasik yazar-okur-metin kurgusunun olmadığını,sadece o metin vasıtasıyla oluşan ifadeler olduğunu söylemiştir.
Postmodern romanda klasik romanda olduğu gibi olay örgüsü yoktur. Olay örgüsünden ziyade, olaylar ya da olay öne çıkmaktadır.
Postmodern roman; metinlerarasılık, üstkurmaca, okur merkezlilik, söylem çoğulluğu, pastij, kolaj, imgesel anlatım, metoimi, metafor, ironi, pardoive simgesellik kavramları ile beraber anılır.
Postmodern romanın en özgün örneklerini, Umberto Eco ( Gülün Adı, Foucault),ItaloCalvino (Bir Kış Günü Eğer Bir Yolcu) vermiştir. Diğer yazarlar da, Kathy Acker, Paul Auster, John Barth, GianninaBraschi, RobertoBolaño, Don Delillo, DaveEggers, RaymondFederman, William Gaddis, ChristianKracht, ViktorPelevin ve Thomas Pynchon söylenebilir.
Oğuz Atay, ( Tutunamayanlar, Korkuyu Beklerken,Tehlikeli Oyunlar), Orhan Pamuk, (Kara Kitap, Yeni Hayat, Benim Adım Kırmızı,Beyaz Kale),Mehmet Açar, (Siyah Hatıralar Denizi, Hayatın Anlamı), Metin Kaçan, (Fındık Sekiz) , Hasan Ali Toptaş, (Bin Hüzünlü Haz), İhsan Oktay Anar, (Puslu Kıtalar Atlası, Efrasiyab'ın Hikâyeleri, Suskunlar) ,Latife Tekin, (Sevgili Arsız Ölüm, Buzdan Kılıçlar) ,Süreyya Evren, (Kanlar Ülkesinde Karnaval, Ur Lokantası, Postmodern Bir Kız Sevdim), Güray Süngü, (Düş Kesiği), Murat Gülsoy, (Bu Kitabı Çalın, Baba ve Piç, İstanbul'da Bir Merhamet Haftası, Bu Filmin Kötü Adamı Benim,) Elif Şafak, (Mahrem, Pinhan, Bit Palas), Sema Kaygusuz, (Yere Düşen Dualar, Sandık Lekesi), Murat Uyurkulak (Tol, Har)
Son Dakika › Kültür Sanat › Postmodern Roman Nedir - Son Dakika
Sizin düşünceleriniz neler ?