ÖZEL) Sağlığına kavuşan otizmli çocuk, ağabeyini sevince boğdu

- ÖZEL) Sağlığına kavuşan otizmli çocuk, ağabeyini sevince boğdu

3 buçuk yaşındaki Mehmet Akif, ilk kez "Anne-baba" dedi

Çevresindekileri dinlemeyen çift, çocuklarının sağlığına kavuşması ile büyük mutluluk yaşadı

KOCAELİ - Kocaeli'de 2 buçuk yaşına kadar konuşamayan ve çevresindekilerle iletişim kurmayan Mehmet Akif, durumu kabullenmeyen annesinin araştırmaları sonucunda başladığı eğitimle 7 ayda iyileşerek, ilk defa "Anne", "Baba" dedi. Mehmet Akif'in iyileşmesi, kendisi ile oyun oynamak isteyen ağabeyini sevince boğdu.

Kocaeli'nin Başiskele İlçesinde yaşayan Tuğba ve Ertuğrul Sarı çifti, 2 çocuğundan biri olan Mehmet Akif'in 2 buçuk yaşındayken konuşamadığını ve çevresindekilerle iletişim kurmak istemediğini fark etti. Çiftin durumu anlattığı çevresindeki yakınları ise erkek çocuğunun geç konuştuğunu söyleyerek, beklemeleri gerektiği tavsiyesinde bulundu. Durumu kabullenemeyen çift gittikleri hastanede çocukları için bir umut bulamadı. Uzmanların otizm olabileceğini söylediği Mehmet Akif'in anne ve babası büyük bir hüzün yaşadı. Çocuklarının iyileşmesi için umut içerisinde araştırma yapan aile, Kocaeli'nin Başiskele ilçesinde bulunan Atlantis Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi'nde birçok çocuğun atlı rehabilitasyonun da içerisinde olduğu yoğun bir eğitimle iyileştiğini öğrendi. Ailenin kuruma başvuruda bulunmasıyla Mehmet Akif eğitime başladı. Atlı rehabilitasyon, bireysel ve duyu bütünlemesinin de olduğu yoğun bir eğitime başlayan Mehmet Akif'te kısa süre sonra çeşitli gelişmeler gözlemlendi.

Mehmet Akif'in iyileşmesi en çok 6 yaşındaki ağabeyini mutlu etti

Yaklaşık 7 aylık eğitim sürecinde Mehmet Akif' çevresindekileri ile iletişim kurmaya, konuşmaya başlayarak, ilk defa "Anne", "Baba" dedi. Yaşanan durum sonrasında büyük mutluluk yaşayan aile, sevince boğuldu. Yaşıtlarının düzeyine ulaşan ve gelişimindeki sürekliliğin sağlanması için eğitimine devam edilen Mehmet Akif, en çok daha önce hiç oyun oynamadı ağabeyini mutlu etti. Kardeşinin kendisi ile saklambaç oynamadığı için çok üzüldüğünü söyleyen 6 yaşındaki ağabey Eymen ise, şimdi kardeşinin kendisi ile oyun oynadığı ve sohbet ettiği için çok mutlu olduğunu söyleyerek, "Burada eğitime başladık ve bir gün kardeşimde bir düzelme olduğunu fark ettik. Sonra konuşmaya başladı. Bizimle saklambaç oynamıyordu. Sadece konuşması vardı. Artık bizi anlayabiliyor. Saklambaç oynayabiliyoruz, yakalamaca oynayabiliyoruz. Artık beni anlayabilecek bir durumda" dedi.

"Aile kaygı halinde kurumumuza başvurdular"

Mehmet Akif'in eğitim süreci hakkında bilgiler aktaran Eğitim Koordinatörü Dilek Güner, "Mehmet Akif Sarı kurumumuza 2 yaş 10 aylıkken geldi. İlk geldiklerinde aile çok büyük bir panik içerisindeydi. Çünkü gittikleri uzman çocuklarının otizm tanısı alabileceğini, otizme yakın davranışlar sergilediğini belirtmişti. Aile kaygı halinde kurumumuza başvurdular. Görüşmelerimizi, çocuğun değerlendirmesini yaptık. Takıntıları davranışları vardı, göz kontağımız çok sınırlıydı. Dokunsal olarak çok hassasiyet yaşıyordu ve bu günlük yaşantısını inanılmaz derecede etkiliyordu. Birebir eğitim bu işin olmazsa olmazı. Yaşı sebebi ile çok başarılı bir başlangıç yaptık. Doğru bir eğitim süreci bizim için de çok etkili oldu. Daha sonra verilen eğitimle çocuğumuzun dokunsal hassasiyetinin önemli bir seviyede azaldığını gözlemledik. Kelime çıktıları başladı. Aile bizi bu anlamda fazlasıyla destekledi. Söylenilen çalışmaları bol bol tekrar ettiler. En önemli husus da kurumumuzdaki sosyal ortamın Mehmet Akif için çok önemli olmasıydı. Buraya her zaman keyifle geldi. Eğitimde en önemli olan motivasyonun Akif'te yüzde 100 oranında olduğunu gördük " diye konuştu.

"Mehmet Akif artık akranlarıyla iletişim oluşturabilmekte"

Mehmet Akif'in yaşıtları ile aynı düzeyde davranışlar sergilemeye başladığını ifade eden Güner, bu sürekliliğin devam etmesi için çalışmalarını sürdüreceklerini ifade ederek, "Mehmet Akif, yaklaşık 8 aylık bir süreçte yoğun bir eğitim aldı. Eğitimle birlikte hayvanların da işin içerisinde olmasıyla birlikte motivasyonunu üst seviyelerde yaşayarak çok iyi bir seviyeye geldi. Mehmet Akif artık akranları ile birlikte çok rahat bir şekilde vakit geçirebilmekte, onlarla iletişim oluşturabilmekte. Kendisinden büyüklerle bile çok rahat bir şekilde iletişim kurabilen, soru sorabilen, akran becerilerini gerçekleştirebilen bir pozisyonda. Aile bu durumdan inanılmaz bir derecede memnun. Bizim de en büyük motivasyon kaynağımız Mehmet Akif'in ailesinin bu süreçteki memnun olma durumu. Onlarda artık çocuklarının çok iyi bir seviyeye gelebildiğini, akranları ile birlikte vakit geçirebileceğini kendi ayakları üzerinde durabilecekleri konusunda çok önemli bir umuda sahipler. Bu süreci destekleyen çalışmaları devam ettireceğiz" şeklinde konuştu.

"Tanısının otizm olabileceği söylendiğinde biz kabul etmedik"

Mehmet Akif'in konuşamamasının kendilerini çok üzdüğünü belirten anne Tuğba Sarı, "2 yaşındayken Mehmet Akif'te ismine tepki vermediğini, yaşıtlarıyla aynı ortamda bulunmak istemediğini, yalnız kalmak istediğini fark ettik. İlk başta bunu onun yapısı olarak kabul etsek de daha sonra yolunda gitmeyen bir şeylerin olduğunu fark ettik. Ardından doktora götürmeye karar verdik. İlk başta doktora gittiğimizde tanısının otizm olabileceği söylendiğinde biz kabul etmedik. Çok üzüldük. Daha sonra 'Ne yapabiliriz' diye araştırmaya başladık. Bu süreçte eğitime başlamamız gerektiğini öğrendik ve hemen bu konu için bir araştırma yaptık. Araştırmamızda böyle bir kurum olduğunu fark ettik. Daha sonra buraya geldik ve buradaki ortam bizi çok mutlu etti. Bir hayvanat bahçesi arattırmayan hayvanlar vardı. Doğayla iç içe olması bizi mutlu etti ve hemen burada eğitime başlamamız gerektiğine karar verdik" ifadelerini kullandı.

Çevresindekileri dinlemedi, oğlunun sağlığına kavuşması ile mutluluğu yaşadı.

Oğlunun sağlığına kavuşmasının kendisini çok mutlu ettiğini belirten anne Sarı, "Mehmet Akif, o zaman 3 yaşına girmek üzereydi. Süreç bizi ilk başta çok korkuttu. Tanımız tam olarak konulmuş değildi. Eğitime başladıktan sonra Mehmet Akif hemen tepki vermeye başladı. İlk başta biz göz temasının arttığını fark ettik. Artık burnunu, ağzını gösterebiliyordu. Bu bizi mutlu etti. Daha sonra 'Anne', 'Baba' demeye başladı. İlk okula geldiğimizde ağabeyi öğretmenlerine, 'Kardeşim benimle ne zaman saklambaç oynayacak' dediğinde biz çok duygusallaşmıştık. İlerleyen dönemde hep abisiyle birlikte oynamaya başladılar. Tabii bunun üzerine biz de çok mutlu olduk. Bu durumu ilk fark eden ben olmuştum. Bunu çevremdekilere, eşime, kayınvalideme ilk anlattığımda 'Bekle, erkek çocuğudur geç konuşur' dediler. Ben bunların hiçbirini duymak istemedim. Çünkü çocuğumda yoluna gitmeyen bir şeylerin olduğunun farkındaydım. Buradan bu durumda olan ailelere tek söyleyeceğim şey, kesinlikle yolunda gitmeyen bir şey olduğunda hemen doktora gitsinler" dedi.