Başka Bir Lig, Başka Bir Heyecan

PTT 1. Lig'de ilk yarı sona erdi.

05.01.2014 18:50

Başlık çok abartılı gelebilir ama puan cetvelinin özellikle üst tarafını iyi okumak, alt tarafını ise iyi değerlendirmek gerekir. İlk 5 sıraya baktığımızda dikkat çekici olan nokta 4 ekibin bu sene PTT 1. Lig'de mücadele etmeye başlaması. Geçen sezon bahsettiğimiz 4 takım da ya Süper Lig ya da İkinci Lig de mücadele ediyorlardı; Ankaraspor,İstanbul BB, Orduspor ve Balıkesirspor.

Ankaraspor yeniden kadro kurarak -29 transfer olması lazım- girdiği ligin ilk yarısında sadece 1 mağlubiyet aldı. İstanbul BB 14 oyuncu ile yolarını ayırırken 13 oyuncu transfer etti ve Ankaraspor'un 2 puan önünde ligin lideri. Orduspor ise 2 yıllık büyük planlama hatalarının sonucunda kadroyu aynı Ankaraspor gibi yeniden kurdu ve 3. sırada kendisine yer buldu. Balıkesirspor ise ikinci ligden PTT 1. Lig'e yükseldi ve kadrosuna mantıklı sayılabilecek takviyeler yaptı ve yeni transferlerin takımda yer bulma oranında %50 başarı oranını tutturdu -ki bu bence önemli bir ortalama-. Balıkesirspor ligin ilk yarısını 4. sırada bitirdi.

Manisaspor ise geniş kadrosuna makul fiyat aralığında yabancı transferler yaptı ve bu transferlerden ciddi verim aldı. Bu ekibin en takdir edilmesi gereken yanı ise zorunluluktan dahi olsa -kulübün maddi anlamda önceki dönemlerde kötü yönetilmesi ve kasanın sıkıntıya girmesi- altyapı ve gençlere önem vermesi ve oyuncuları müsabakalarda yedek kulübesinde değil sahada tutması oldu. Endüstriyel futbolun gerçeklerinden sapmamaya çalışan bir futbol romantiği olarak isteğim ve dileğim Manisaspor'un bu yapılanmanın üstüne gitmesi ve Bucaspor ile Altınordu'dan sonra Türkiye'de rol model olması. Hakikaten ilk yarı çok önemli bir işi başardılar.

Ligin tepesi bu veriler doğrultusunda şekillenmişken alt sıralar daha değişik bir görüntü çizdi. Düşme potasında yer alan 4 takım içerisinde 2 takım bu sene ligde yer almaya başladı; Fethiyespor ve Kahramanmaraşspor. Fethiyespor yollarını ayırdığı futbolcu sayısından daha az transfer yaptı ve lige başladı ama ritmini Fenerbahçe ile oynadığı kupa maçından sonra buldu. Devre arası yapılacak takviyeler ile bence sıralamada başka yerlerde olacak. Kahramanmaraşspor için ise resim oldukça bulanık. Ozan İpek ve Veli Kızılkaya'nın bu ekipte oynadığı yıllardaki gibi bir mali kriz sarmalındalar ve bu sarmal yeni başlamadı.

Bir de iddialı ve şaşaalı transferler ile lige giren ama kadro mühendisliğinde harcı unuttuğu için en ufak sarsıntıda sağa sola, kuzeye güneye sallanan ekipler var; Şanlıurfaspor, Adana Demirspor ve Gaziantep Büyükşehir Belediyespor. Yücel İldiz yönetiminde lige giren Demirspor'da sıkıntı her oyuncuyu kadroya katma isteği ve açgözlülüğü oldu. Ligin dinamiğini bilen tecrübeli oyuncularla çıkılan yolda sıkıntı transfer edilen oyuncuların 4-3-3 formasyonun değişik varyasyonunu oynayan ekiplerden gelmesi ve bu sebepten maç içi ritme uyum sağlama konusunda yaşadıkları zorluk oldu. Gaziantep BB lige uzun süreden yabancı transferi yaparak girdi ama Suat Kaya idaresinde özellikle hücum yönü yüksek oyunculara ağırlık verildi forma dağıtma konusunda sıkıntı yaşandı. Suat Kaya bir de istifa edene kadar hemen hemen her maç ayrı oyuncular kullanınca sıkıntı daha da büyüdü.

Şanlıurfaspor ise Mehmet Şahan'ın maddi sıkıntılar eşliğinde kurduğu kadro ve mali yapılanmanın ekmeğini uzun süre Kemal Kılıç ile yedi ve bu sezon Raşit Çetiner ile yola çıktı.Genel sıkıntı ise hep görmezlikten gelindi. Kemal Kılıç döneminde adeta transfer şov yapan ve Şanlıurfa GAP Havalimanı'na tarihinin en hareketli günlerini yaşatan takımın omurgası hiç korunamadı. Kaleci-tandem-orta saha ve hücum bölgesinde ismini ezbere sayabileceğimiz 5 veyahut 6 oyuncu olsa idi belki de Şanlıurfaspor için güzellemeler kalem alıyor olacaktık. Reha Kapsal sonrası takımın omurgasının olmayışı netliğe kavuştu; topu rakibine verip oyunu kontrol etmek isteyen Reha Kapsal kurgusunda oyun Adanaspor müsabakası hariç hiç kontrol edilemedi. Harcanan paralar rehberliğinde bir üst lige çıkmanın kendi haklarını olduğunu düşünseler de bence akilane 1,5 yıllık planlamaya ihtiyaçları var zira omurgasız bir yapının başarıyı hemen yakalaması sadece şansla açıklanılabilir bir durum olur.

Hayal kırıklığı yaratan ekipleri sıralamak biraz zor. 1461 Trabzon hepimizi derinden sarsan kayıp eşliğinde yola devam etti. Bir kez daha mekanın cennet olsun Kadir Hocam. 1461 Trabzon'a bakışı ve algıyı ise değiştirmek lazım. Geçen iki sezon Mustafa Reşit Akçay ile yaşananları unutmadan bir kenara bırakmak ve öncelikle Trabzonspor'a sonrasında ise Türk futboluna neler katıp katmayacaklarına bakarak değerlendirmek gerekmekte. Barış Memiş'in yeniden doğuşunu, Mustafa Akbaş'ın tavan yapan performansını, Batuhan Artarslan'ın ışıldayan görüntüsünü izlemenin keyfi bir bakıma ilk yarının da değerlendirmesi esasında.

Boluspor Ali Beykoz yönetiminde iyi futbol oynamaya çalışan bir ekipti lakin bizim coğrafyadaki göreceli başarısızlık durumunda yolların ilk teknik direktör ile ayrılması durumu ile karşı karşıya kalındı ve Ali Beykoz ile yollar ayrıldı. Futbolda deneyen ve denerken güzel kaybetmeyi bilen bir teknik direktördü, kendi adıma üzüldüğümü ifade etmeliyim. Adanaspor ise teknik direktör belirsizlikleri ile geçen haftalar sonrasında Levent Eriş'e dönüş yaptı ama istikrarsızlık istikrarında kayboldu. Lokal derbi, Mersin İdman Yurdu maçı sonrası Levent Eriş'in maçsonu verdiği demeç istikrarsızlığın istikrarını açıklıyordu; Levent Eriş kariyerinde ilk defa 6 maç üst üste kaybetmişti. Karşıyaka, Denizlispor ve Bucaspor'u da istikrarsızlığın istikrarı dolambacına takılan diğer ekipler olarak sıralayabiliriz.

Genel bakıştan sonra rakamların diline geçerek yukarıda kurduğum cümleleri daha net açıklama şansına sahibim;

En çok gol atanlar

Peroviç-Manisaspor 13 gol

Muhammet Reis-Balıkesirspor 10 gol

Doka-İstanbul BB 9 gol

Karikari-Balıkesirspor 9 gol

En çok asist yapanlar

Lalawele -Balıkesirspor 6

Fuchs-Manisaspor 6

Hanni- Ankaraspor 5

Musa Aydın- Samsunspor 5

Rakamlar