Yaptığı Resimlerde Topladığı Anılarını Ölümsüzleştiriyor

yaptığı resimlerde topladığı anılarını ölümsüzleştiriyor

Yaptığı resimlerin arkasında ilk okuldan beri topladığı mektuptan otobüs biletine

kadar tüm anılarını yapıştırıp ölümsüzleştiriyor

Mersin'de 23 yıldır öğretmenlik yapan ve aynı zamanda ressam olan Bengisu

Muazzez Kurtuluş, portre sanatını ilginç bir yöntemle işleyerek görenleri hayrete

düşürüyor

Ortaokul çağından itibaren yakın arkadaşları, akrabalarıyla aralarında geçen

mektupları, fotoğrafları, otobüs ve sinema biletlerini, onlarla oynadığı batak oyununun

çetelesi gibi birçok anıyı tek tek saklayan ressam, bugün yaptığı portre resimlerinin arkasına bunları tek tek aktarıyor

Görenlerin çok duygulandığını söyleyen Kurtuluş: "Değer verdiğim bütün insanlarla

ilgili yazınsal en ufak ayrıntıları dahil saklıyorum. Bu yolla anılarımı ölümsüzleştirmiş oldum"

MERSİN - Mersin'de 23 yıldır öğretmenlik yapan ve aynı zamanda ressam olan Bengisu Muazzez Kurtuluş,

portre sanatını ilginç bir yöntemle işleyerek görenleri hayrete düşürüyor. Ortaokul çağından itibaren yakın arkadaşları,

akrabalarıyla aralarında geçen mektupları, fotoğrafları, otobüs ve sinema biletlerini, onlarla oynadığı

batak oyununun çetelesi gibi birçok anıyı tek tek saklayan ressam, bugün yaptığı portre resimlerinin

arkasına bunları tek tek aktarıyor.

Mersin'de yaşamını sürdüren öğretmen ve ressam Bengisu Muazzez Kurtuluş, ilginç bir çalışmayla

yakınlarını ve arkadaşlarını duygulandırıyor. Küçükken sayısal derslerinin iyi olmasından dolayı biyoloji

bölümüne yönlendirilen Kurtuluş, biyoloji öğretmenliğini bitirdi. Bu sırada sınıf öğretmenliği sertifikasını

da alan Kurtuluş, 12 yıl boyunca sınıf öğretmeni olarak görev yaptı. Bu süre zarfından içindeki resim

sevgisi bitmeyen Kurtuluş, güzel sanatlar fakültesine girerek, 2011 yılında mezun oldu. Bunun üzerine

alan değişikliği yapan Kurtuluş, görsel sanatlar öğretmeni olarak görev yapmaya başladı.

Öğretmenliğinin yanında uzun yıllardır ressamlıkta yapan Kurtuluş, ilginç portre çalışmalarıyla

görenleri şaşırtıyor. Ortaokul çağından itibaren yakın arkadaşları, akrabalarıyla aralarında geçen

mektupları, fotoğrafları, otobüs ve sinema biletlerini, onlarla oynadığı batak oyununun çetelesi

gibi birçok anıyı tek tek saklayan ressam, bugün yaptığı portre resimlerinin arkasına bunları tek tek aktarıyor.

"Sınıf öğretmenliği yaparken güzel sanatlar fakültesini bitirip, görsel sanatlar öğretmenliğine geçtim"

Yaptığı çalışmalarla ilgili İHA muhabirine açıklamalarda bulunan Bengisu Muazzez Kurtuluş,

23 yıldır öğretmenlik yaptığını söyledi. Öğretmenlik dışında Kurbağa Sanat Atölyesi'nde kalan

zamanlarında resim yaptığını belirten Kurtuluş, "En büyük eğlencem, yaşam biçimim, hobim

olan resim yapma işini burada yapıyorum. Ailece güzel sanatlar fakültesi gibiyiz.

Kız kardeşim güzel sanatlar öğretmeni. Erkek kardeşlerimden biri dövme işiyle ilgileniyor,

diğeri hat sanatıyla ilgileniyor. Küçükken sayısal yeteneğim iyi diye ailem tarafımdan sayısal

alanda yönlendirildim ve biyoloji bölümünü bitirdim. O dönem sınıf öğretmenliği sertifikası da

almıştım ve sınıf öğretmenliği yapmaya başladım. Ancak resim tutkusu hiçbir zaman bitmedi.

12 yıl boyunca sınıf öğretmenliği yaptım ancak daha sonra güzel sanatlar fakültesini bitirmeye

karar verdim. Öğretmenlik yaptığım sırada Mersin Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim

Bölümü'nü bitirdim ve alan değişikliği ile görsel sanatlar öğretmeni oldum. 2011 yılından beri de

görsel sanatlar öğretmenliği yaptım. Bu sayede hem güzel sanatlar öğretmeni oldum hemde artık

diplomalı ressam oldum. Hiçbir engel olmadan resimle ilgilenmeye başladım" ifadelerini kullandı.

"Bana verilen bir sakızın kabını dahi sakladım"

Orta çağdan itibaren portre sanatının yapıldığını kaydeden Kurtuluş, "Her sanatçı bunu farklı bir

biçimde bu sanatı yapıyor. Benim porte anlayışım çağdaşlarımdan biraz daha farklı. Bu serüven

çocukluktan başlayan bir şeydi. İyi bir toplayıcıyım. Değer verdiğim bütün insanlarla ilgili yazınsal

en ufak ayrıntıları dahil saklıyorum. Bir gün bunları kullanabileceğimi düşünerek bunları saklamadım

sadece manevi değeri olduğu için sakladım. Günün birinde bunlar yaptığım portrelerin arkasında onları

besleyen birer zemin olma niteliğini taşıdı. Şimdi yaptığım kişilerin portrelerin arkasına onlarla ilgili

mektuplaşmalarımızı, gittiğimiz sinemaların, çıktığımız yolculukların biletleri, bana yazılmış bir not,

bana alınmış bir sakızın dahi kabını hep sakladım. Şimdi bunların hepsi portrelerin arkasında ölümsüzleşiyor.

İşin güzel yanı ben bunların kalıcı olabileceğini düşünmüyordum. Devlet dairelerinde olur ya yangından ilk

kurtarılacak eşyalar diye, benimde hep ilk kurtarılacak bir anı sandığım vardı. Günün birinde onlara bir şey

olursa ben ne yaparım diye hep korkuyordum. Hiçbir zaman çok özgür değildim. Sırt çantamı alıp bir

yerlere gidemedim. Bir yerlere taşınırken hep kendimle taşımak zorunda olduğum sandıklarım oldu.

Çünkü anılarım ve topladıklarım çok fazlaydı. Bütün bunları hiç ummadığım bir anda tamamen iç güdüsel

süreçlerle gelişen bir biçimde o kişilerin tuvallerinin arkasına transfer etmeye başladım. Böylelikle yangında

ilk kurtarılacak korkusunu da bir yerde atmış oldum. Onları da artık hayatın içine sokmuş ve sonsuzlaştırmış

oldum" şeklinde konuştu.

Bu çalışmaların kendilerini çok mutlu ettiğinin altını çizen Kurtuluş, "Bu anlamda beni de çok heyecanlandıran

bir seriydi bu. Kimin portresini bu şekilde yapsam genelde duygusal tepkiler alıyorum. Çünkü bir kere sürpriz oluyor.

Her ne kadar hayatımın içinde olan insanlar benim toplayıcı yönümü bilseler de bunu çok göze sokarak

yapmadığım için bu kadar ayrıntılı anıları toplamış olabileceğime hiç ihtimal vermiyorlar.

Sergilerimde izleyicilerde aynı duygusal yoğunluğu yaşıyorlar. Sanat zaten biraz bu anlamda evrensel

ve etkili sanırım. Biraz o duyguyu karşıdakine geçirmelisiniz. Belki kendilerine yazılan bir mektuptaki

duyguyu orada ortak yaşamış olabiliyorlar veya belki de yaşamak istiyorlar. Onlarında hayatına değebilecek

mutlaka anılar oluyor. Güzel tepkiler alıyorum" diye konuştu.

"1980'li yılların sonundan beri hatıraları toplamaya başladım"

Topladıkları her şeyin uzun yıllara dayandığını vurgulayan Kurtuluş, "Şöyle bir geriye baktığımda

orta okuldan itibaren bunları toplamaya başladım. Çünkü beni yazı serüvenim ortaokuldayken yatak

odamdaki masa takvimine günlük yazarak başladı. Sonra yazılara bir ilgi duymaya başladım.

Sakladığım şeyleri portrenin arkasına aktarıyorum ama yazıyla da özel bir ilişkim var. Hem farklı

yazı biçimleriyle ilgileniyorum hemde yazının kaligrafik etkisi beni çok bağlıyor. İşlerimde yazıyı

çok fazla kullanıyorum. Bazen yazının kendi resme dönüşüyor. Elimdeki hatıraları da 80'li yılların

sonundan itibaren toplamaya başladım. 25-30 yıllık elimde mektup, otobüs bileti veya bir sakız çikleti var.

Bugüne kadar 50 yakın bu şekilde resim ortaya çıkardım. Daha yapılmayı bekleyen birçok çalışmam da var.

Elimde birçok döküman var. Bugüne kadar da birçok kişisel ve karma sergide resimlerim sergilendi" dedi.

Her şey yolunda giderse bir portre resminin 3-4 gün içinde bitebileceğini dile getiren Kurtuluş,

" Türkiye'de birçok portre sanatçısı var. Çalışmalarında yazı, mektup kullanan, başlı başına sadece

mektupla çalışanlar yada yazıyı başka bir biçimde kullananlar var. Benim ki ise çok farklı.

Niyet, içerik, biçim farklı. Tamamen kişilerin özelinde, onları ilgilendiren, onların öyküsüyle ilgili

olduğu için o portreye dahil oluyorlar. Portredeki kaş, göz, burun gibi o kişinin bir organı,

bir parçası durumuna dönüşüyor. Çünkü ben o malzemeleri saklarken kişiye dahil olarak saklıyorum.

Dolayısıyla bugüne kadar bu şekilde çalışan görmedim. Böyle bir çalışma yapanın da olabileceğini çok zannetmiyorum"

ifadelerini kullandı.