Suriye'de Savaştan Kaçtılar, Elazığ'da Yaşam Savaşı Veriyorlar

Gülbin YILDIZELAZIĞ, (DHA) - ÜLKELERİNDEKİ iç savaştan kaçarak Gaziantep'e gelen ancak burada barınamayan 200 Suriyeli, 16 gün önce geldikleri Elazığ'da açtıkları çadırlarda, yaşam savaşı veriyor.

Elazığ'ın Olgunlar Mahallesi'nde boş bir arazide battaniye ve çuvallardan yaptıkları derme çatma çadırlarda kalan 200 Suriyeli; su, ekmek, yemek, elektrik, tuvalet, banyodan yoksun bir hayat yaşıyor. Dilenci olmadıklarını, sadece bebeklerine süt alacak paraları bile olmadığı için çocuk ve kadınların mecburen dilencilik yaptığını anlatan Suriyeliler, her kapıdan kovulduklarını ileri sürdü. İş bulamadıklarını, çalıştıkları işlerde ise üç kuruşa çalıştırıldıklarını ifade eden Suriyeliler, devlet yardımlarının kesildiğini, yerleştikleri yerlerden polis ve zabıta aracılığıyla göçe zorlandıklarını idda ettiler.

MECBUREN DİLENİYORUZ

Türkiye'ye sığındıktan sonra Türkçe öğrenen 19 yaşındaki Basri İbrahim, Suriye'deki muhalif saldırılarında eşi ve oğluyla bakkaldan çıkarken, eşinin keskin nişancılar tarafından öldürüldüğünü belirterek, Evden çıkarsan ölümün hazır Suriye'de. Kefenin elinde gezmen gerek. Türkiye'ye ilk geldiğimizde Gaziantep'e gittik, fakat polisler, 'Göçün buradan' deyince biz de göçüp Elazığ'a geldik. Kampa gitmedik biz, çünkü kamp hapis hayatı gibi. Çocukları dilendiriyoruz çünkü mecburuz. Alıştık ne yapalım Orada kanları gören, savaşı gören, buradan korkar mı Mecburen dileniyoruz, işimiz yok. Ev kiralayacağız, kış için gücümüz yetmiyor. İnşallah savaş biter, herkes kendi yurduna, kendi evine döner dedi.

10 çocuğuyla geldiği Elazığ'da yaşam mücadelesi veren 40 yaşındaki Abdul Muhammed ise, Biz savaştan kaçtık ama burada çok yalnızız. Çok dert çekiyoruz. Çok zulüm görmek bize göre değil ama ne yapalım mecburuz. Buraya geldik ama ne iş, ne güç, hiçbir şey yok. Ne elektrik var, ne çadır, ne su, ne tuvalet, ne banyo, ne yemek hiçbiri yok. Rezil olmuşuz, kalmışız buralarda. Soran da yok diye konuştu.

İŞE GİDİYORUZ HERKESE 50, BİZE 10 LİRA VERİYORLAR

Halep'ten başlayan yolculuklarını anlatarak kimyasal saldırıdan 16 gün önce Türkiye'ye sığındıklarını anlatan 20 yaşındaki Mehmet İbrahim ise, Elektriğe çok muhtacız ama mum gibi eriyoruz. Çok savaş oldu ama daha önce böyle bir şey başka bir devlette olmadı. Suriye'den buraya pasaportla geldik ama bize inanan yok. Suriyeliyiz diye bize iş veren yok. Evini kiraya veren yok. İşe gidiyoruz herkese 50 lira, bize sırf Suriyeliyiz diye 10 lira verdiler. Rezil olup kalmışız ortada dedi.

ÇOCUKLARIMIZIN OKULA GİTMESİ GEREKİR

Savaştan kurtulmak için geldikleri Türkiye'de ekmeğe muhtaç kaldıklarını söyleyen 35 yaşındaki Ömer Mehmet de şöyle konuştu

Çocuklarımız okula gidecek, Suriyeliyiz diye okula kabul eden yok. Eskiden bizim kadınlarımız dışarıya çıkmazdı şimdi ortadalar. Her yerde savaş oldu ama böyle olmadı. Ürdün, Irak, İran, Lübnan'da oldu ama Suriye'deki gibi savaş olmadı. Dileniyorsak mecburiyetten, çünkü ekmeğimiz yok. Suriyeliyiz diye kimse bizi işe almıyor, kimse ev vermiyor. Giyecek kıyafetimiz, ayakkabımız yok. Yatacak yatağımız, barınacak çatımız yok. Kadınlar ve çocuklar mecburen dileniyor.

DEVLET SAHİP ÇIKSIN

Yıllar önce Suriye'den Elazığ'a gelip Türk vatandaşı olan ve sığınmacılara yardımcı olmaya çalışan Mustafa Korkmaz da, Polisi gidiyor, zabıtası geliyor. Zabıta gidiyor, polis geliyor. 'Buradan gidin' diyorlar. Bunlar dilenci değil, mecburiyetten dileniyorlar. Bunların ne yiyip ne içtiğini, hallerini soran yok. Ne yapabilirler sonuçta Suriyeliler diye iş vermiyorlar, ev vermiyorlar. Mecburen çoluk çocuk dileniyorlar. 2 gün yemek verdiler, buradan gitmeleri için yemeği de kesitler şimdi. Sorduğumuzda da 'Buradan gidin Antep'e, Hatay'a gidin' diyorlar. Allah rızası için devletimiz bunlara bir sahip çıksın dedi.

(Tür: Yurt)